Parkér NathaniéL HaLford
5. Sınıf Çaylak | Güç Seviyesi : 79
Oda Arkadaşı : Lucas Matthew O'mhéndiâ. Şanslıyım işte :D
Mesaj Sayısı : 120
Kayıt tarihi : 26/06/10
Yaş : 29
İş/Hobiler : Birisinin yalan söyleyip söylemediğini anlayabilirim. Biraz odaklanırsam olayı bile görebilirim.
Nerden : New York
Lakap : istediini de fark etmez.
 |  Konu: Parkér NathaniéL Halford  Çarş. Haz. 30, 2010 2:39 pm | |
| Bir
çığlıkla kendine geldi Parker. “ Uyan!” diye bağırıyordu bir ses ona. “ Söz
vermiştin. Beni bırakmayacağına. Hep yanımda olacağına söz vermiştin. Peki ya
şimdi nereye gidiyorsun?” dedi. Bu ses yıllar önce duyup hayran kaldığı sesti.
Bu ses onundu. Natalia’nın. Natalia devam etti “ Gitme ne olur…”
Parker
bir cevap vermek zorundaydı. Ama deli gibi öksürüyordu. Yere yığılmıştı ve
kolunu kaldıracak hali yoktu. Ama en azından gözlerini açmalı ya da elini falan
tutmalıydı. Bir şeyler yapmak zorundaydı çünkü Natalia’nın sesi git gide
güçsüzleşiyordu. Parker tüm gücünü topladı ve gözlerini araladı. “ Buradayım.
Hiçbir yere gittiğim yok benim. Sadece kendimi kötü hissediyorum.”
Natalia’nın
yüzünden öyle bir hüzün dalgası geçti ki.. “ Bak Parker. Ben işaretlendim. Ama
sen hala insansın. Biz görüşemeyiz. Yani görüşmemeliyiz. Sana zarar vermekten
korkuyorum.” dedi sonra. Parker biraz şaşırmıştı. Hafifçe omzunu kaldırdı ve “
Sen bana zarar vermezsin” dedi. Bütün bunlar konuşulurken Natalia Parker’ın
yüzüne bakmıyordu. Daha doğrusu bakamıyordu çünkü buna cesareti yoktu. Parker
da ona bakmıyordu çünkü onun da cesareti yoktu. O güzel gözlerini gördüğü an
kalkıp onu kucaklamak isteyeceğini biliyordu. Kalkıp kucaklamak isteyeceğini
ama yapamayacağını. O kadar güçsüz hissediyordu ki.
Natalia
yüzünü ona döndü ve Parker’ın da kendisine bakmadığını fark etti. Çenesinden
tutarak yüzünü kendisine çevirdi. Çevirdi ve gördüğü gerçeğe inanamadı.
Parker’ın alnında içi boş bir hilal vardı. “ Hayır, bu… Ah, inanamıyorum teşekkürler
Tanrıçam!” Parker Natalia’nın bu sözlerine anlam veremedi. Çok mutlu
görünüyordu. Ama onu bu derece sevindiren ne olabilirdi? “ Ne oldu?” Natalia
gözlerini gökyüzünden ona çevirdi ve “ İnanamayacaksın! Parker sen, sen
işaretlenmişsin!” dedi. Parker şaşırdı. Gözleri büyüdü ama bu inanılacak
cinsten bir şey değildi. “ Yok artık.” dedi. Bu sözü duyan Natalia hemen
çantasını eline aldı ve karıştırmaya başladı. Sonra mavi kaplı bir ayna çıkardı
ve Parker’a uzattı. Parker aynanın kapağını açtı ve kendine baktı.
İnanamıyordu.
Elini alnına götürdü. Sanki bir boyaymış gibi çıkartmaya çalışarak elini
işaretin üstüne sürttü. Ama olmuyordu. Bu tamamen gerçekti. İşaretlenmişti. Bu
artık Natalia ile sonsuz bir yaşam yaşayabilecekleri anlamına geliyordu.
Natalia’nın kaldığı yere gidecekti. Orada okuyacaktı. Onun arkadaşlarını
tanıyacaktı. “ Aman Tanrım bu harika bir şey! Artık aramızda engel kalmadı
yani?” dedi. Natalia sorusuna başını sallayarak cevap verdi ve devam etti “
Aramızda bir engel kalmadı. Nyx bizi ayırmamak için seni de işaretledi. Çok
teşekkür ederim Tanrıçam!” dedi. Parker’a Nyx ismi tanıdık geliyordu. Ama
çıkaramadı. Sonra beynini biraz zorladı ve vampirlerin inandığı Tanrıça
olduğunu hatırladı. Artık o da mı ona inanacaktı. “Tuhaf” dedi içinden.
Bu
düşünceleri daha sonra düşünmek üzere bir kenara attı ve ayağa kalmak için
kendini zorladı. Parker ayağa kalkınca Natalia da kalkmak istedi. Parker ona
elini uzattı ve Natalia ayağa kalktı. Parker az önce yapamadığı şeyi şimdi
yaptı ve mutlulukla kucakladı Natalia’yı. O da en az Parker kadar mutlu bir
şekilde sarılıyordu.
Parker’a
öyle garip geliyordu ki. Evet, daha önce çok kıza sarılmıştı faka hiç birine
karşı bir şeyler hissetmiyordu. Hiç birinde kızlara karşı en ufak bir şey
hissetmedi. Hepsi birkaç günlüktü ve sonra bitti. Ama bu öyle değildi. O kadar
bağlanmıştı ki Natalia’ya. Onsuz yapamazdı. Ona tarif edilemez bir şekilde
büyük bir tutkuyla bağlanmıştı. Aşık olmuştu.
Sonra
Natalia’nın dudağına masum bir öpücük kondurdu ve onu yere indirdi. Evet, bu
oldukça masumdu çünkü diğerleri gibi olmasını istemiyordu. Her şey zamanında ve
yerinde olmalıydı.
Parker
bu düşünceleri de kenara bırakıp sorular sormaya başladı “ Şimdi ne olacak?
Nereye gideceğim? Aileme ne diyeceğim?...” Natalia onu susturdu ve “ Hepsini
anlatacağım. Ama şimdi bırak da bu mutlu anın tadını çıkarayım. Sevdiğim adamla
birlikte sonsuz bir yaşam süreceğim. Yani tabi eğer ikimizde dönüşümümüzü
tamamlarsak…” Parker’in kafası karıştı. Tekrar. “ Dönüşümümüzü tamamlarsak da
ne demek?” diye sordu. Natalia bu konuyu konuşmayı pek sevmezdi. Ancak Parker’in
bilmesi gerekiyordu. Sonuçta bu bir gerçekti.” İşaretlendikten sonra hemen
vampir olmayız. Şuanda çaylağız. Vücudumuz eğer değişimi reddedersen ölürüz.
Hepimiz için bu geçerli. Eğer bu süreçte vücudumuz değişimi reddetmezse vampir
oluruz. Asıl o zaman ölümsüz oluruz.”diye açıkladı.
Sonra
Parker’in yüzüne baktı. Kafası karışmış gibiydi. Natalia’ya sordu. “
Vampirlerin –ya da çaylakların her neyse- her işi bu kadar karışık mıdır?”
Natalia güldü. “ Çoğu” diye yanıtladı. Parker elini Natalia’nın omzuna attı ve
ona sıkı sıkı sarıldı.
Belki
de bu bir fırsattı. İkisinin de eline sonsuza kadar beraber olabilmeleri için
bir fırsat geçmişti. Bunu iyi değerlendirmeleri gerekirdi. Ve yeni beklide sonsuzluğunun
bu küçük parçasında Natalia ile birlikteydi. Tıpkı bu sonsuzluğun diğer her
anında beraber olacakları gibi…
Ve
fısıldadı “ Nyx. Teşekkürler. Tanrıçam” | |
|
Lucas Matthéw O'mhéndia
Kurucu-Admin | 5. Sınıf Çaylak | Karanlık Erkek | Güç Seviyesi : 100
Oda Arkadaşı : Parker.
Mesaj Sayısı : 186
Kayıt tarihi : 15/05/10
Yaş : 28
İş/Hobiler : Linda
Nerden : Tulsa.
| | Konu: Geri: Parkér NathaniéL Halford Çarş. Haz. 30, 2010 3:39 pm | |
| *79
Uğurlar Olsun !
Başvuru ve Bilgilendirmeye başvurarak rütbe ediniz. | |
|
