.:: Nina ve Oceane!ın odası

Mermeri tazyikle döven suyun sesiyle açtım gözlerimi. Tembelce yatağımda kıpırdandıktan sonra gözlerimi açtım. Yeni bir gün -bizimgibileriçingece- başlıyordu işte. Hafifçe doğruldum yattığım yerde, Göz ucuyla Nina'nın yatağını kolaçan ettim. Yatak dağınıktı, nasıl uyumuşsam sabaha doğru geldiğini bile fark etmemiştim. Pikemi kollarımın altına sıkıştırıp suçlu bir çocuk gibi Nina'nın banyodan çıkmasını beklemeye başladım. Hatalıydım; dün Aoron'un anlattıklarını duydugumdan beri sabırsızlıkla Nina ile konuşacagım anı bekliyordum. Aoron ile birleşmem zor olmamıştı ama Nina ile zor olacağı belliydi. Bu sefer kalp kıran bendim, pişmanlık içinde söyleyeceklerimi kafamda toparlamaya çalışıyordum ki banyonun kapısı açıldı. Nina elindeki havluyla yüzünü kurulayarak odanın mermer zeminine doğru ilerledi. Hazırlıksız yakalanmış gibi heyecana kapıldım birden, daha söyleyeceklerimi toparlayamamıştım bile. O da uyandığımı fark etmiş olacak ki havluyu yüzünden çekip bana baktı. 'İşte kaçınılmaz son diye geçirdim' aklımdan..

'' Günaydın ''

Dün gecenin yorgunluğunu atabileceğim tek şey soğuk bir duş diye düşündüm. Ha bu arada ben hep soğuk duş alırım, kendimi bildim bileli bu değişmedi. Bu özelliğimde birçok şeyim gibi çoğu kişiden farklıydı. Farklıydım ben. İyi ve kötü yanımla...Farklıydım işte. Bazen görüpgörebileceğininz en kötü şeytan olurum, bazense -hakadene, genelde yapmam bunu- iyiliğini saklayan bir melek. Melekler görünmez... Buda öyle birşeydi işte içimde saklardı sevgimi, sevgi gösterilerinin zayıflık olduğujnu düşünüyorum. Birine devmlı seni seviyorum derseniz, o kişiyi gerçekten sevmiyosunuzdur. Hiç söylenmemeli de demiyorum, söylenmesse belli olmaz. Ama sadece konuşarak belli etmeye çalışırsanız, o kişiyi kaybetmişsinizdir. Birini kaybetmek için öyle çok yol vardır ki. Bu onlardn biriydi işte. Ama beni en çok yaralayan, güvensizliktir. Çok güven veren biri olduğumu söyleyemem, herşey beklenir benden. Rezil etmekte üstüme yoktur, yarışılmazımdır. Ama güvensizlik -belli kişiler tarafından olduğunda- kalbime bir hançer gibi girer.O hançeri çıkardığınızda hala yaşıyorsam, sizi affedebilirim. Belki. Ama hançer almış bölegem, eski görünümüne dönermi, bilmem. Beni en çok aralayacak kişilerden biri oceana'dır. Hataa belki en çok yaralayacak kişi. Ondan güvensizlik gördüğümde, boşlukta bulurum kendimi. Sanki, soy ağacım yokmuş gibi, kimseye ait değilmişim gibi. Kalbini kırdığım insanlar benden yeterince nefret eder zaten ama kalbini kırmadığım kişiler benden nefret ederse - o kişiler değerlim olur genelde- ona birşey yapamadığım için -ne kadar kalbim kırık olsada sevdiğim birine birşey yapamam kolay kolay- içim içimi yer durur. Huzursuzluğum boy gösterir, duygusuzun teki olurum. Ve benim o halimi görmek istemeyeceğinize emin olabilirsiniz, örneğin şu an benden uzak dursanız ruh sağlığınıza için çok ama çok büyük faydası olur.

Sudan çıktıktan sonra, buz gibi tenime mor bornozu geçirdim saçlarımı farklı bir havluyla sarıp yüzümü kurulamaya başladım. Kapıdan çıktığımda tıkırtılar duydum. Bu fare olmazdı. O zaman? Oceana uyanmıştı. Kahretsin! Görmek ve konuşmak isteyeceğim son kişiydi. Kalbini kırmaktan korkuyordum. Bir insanın özgüvenin 10 dk da yerle bir edebilirim, iğrenliyici laflarıma kimse dayanamaz. Bu zamana kadar oceana'ya hiç öyle konuşmadım ama şşu an ki sinirle neler yaparım bilmiyordum. Adımlarımı yavaşlataraak ilerlemeye devam ettim. Orada duracak değildim. Biraz daha ilerledikten sonra Oceana'ya ve kendime aldığıım aynı pijamayı giymiş şekilde gördüm. Bunu hep yapardık birçok aynı şeyimiz vardı, aynı şeyi giymekten veya sürmekten rahatsız olmıyacağım tek kişiydi. Şeker pembesi pjamanın üstündeki ayıcıklar gülümsüyordu. Ben o pjamayı giymemiştim. Ve beni suçlıyamazdı da. Bir duraksama yaşadıktan sonra, heyecanlı ve panik dolu sesini duydum. "Günaydın"Herşey normalmiş gibimi davranacaktı? Hayır bu kadar kolay olmazdı? Ben onun asalak ve delice ona aşık olan biricik sevgilisi değildim. Yanından geçerken yüzüne ble bakmadım, yatağıma gidip, kesinlikle içimi ifade eder şekilde, ruhsuz bir sesle;
"Günaydın"dedim ve havluyu başımdan çıkarıp kurulamaya başladım. O yokmuş gibi davraacaktım. Tıpkı dün onun beni, güvensizliğiye yok sayması gibi... Ayağa kalkıp camdan bakmaya başladım güneş bir saat önce batmış olmalıydı. Yeni güne, ruhsuzlukla merhaba dedim. Tanrıça sınıfımdakilere acısın. Birde bana ve ocanaya.

Kafamda tasarladığım onca cümleden sonra yalnızca 'Günaydın' diyebilmiştim. Sesim mi az çıkmıştı yoksa Nina beni umursamıyor muydu ? Çevreye öylesine bakarken görmüş gibi gözlerini geçirdi üzerimden ve tavrını anlamama yetecek bir soğuklukla

'Günaydın' dedi. Ah harika, Nina'nın gönlünü almalıydım. Bu resmen 10.000 parçalık bir yapboz ile uğraşmak gibi olacaktı. Yeterince kibar ve sevimli bir sesle konuşmaya çalıştım fakat Nina beni görmezden gelmeye devam ediyordu. Saclarını kuruladı ve cama dogru ilerledi. Müthiş sevimli odamıza feci bir ölüm sessizliği düşmüştü. Bir saniye, filmi durdurun lütfen yapbozumun başına gitmek istiyorum. Herneyse sızlanmaktan vazgeç Oce, bu gün bu iş bitmeli. Umutsuzca yere diktim gözlerimi. Annemle tartıştığımız zamanlarda da böyle yapardım, özür dilemek her zaman ağır gelmiştir bana. Tıpkı küçüklüğümdeki gibi yerdeki toz pembe halımızın desenlerini inceleyerek cesaret toplamaya çalıştım.

'' Nina.. Ben.. Dün gece olanlar için.. '' cümleleri toparlayabilseydim keşke. Gözlerimi halıdan ayırdım, Nina da bana dönmüştü artık. Sonunda Derin bir nefes alıp devam ettim.

'' Aoron herşeyi anlattı.Hatalıyım ve bundan çok utanıyorum.Özür dilerim. '' sonunda söyleyebilmiştim. Sanırım halı yerine karşındakine bakarak söylemek daha kolay oluyor. Peki ama buzar kraliçesinin gönlünü almaya yetmiş miydi ? Umutla onun gözlerinin içine baktım, Tanrım daha önce bundan daha çaresiz hissetmiş miydim ?

Saçlarımı kuruması için kendiliğine bıratım, nemli bir şekilde. Simsiyah saçlarım nemliyken kabarıyordu, birazdan inerdi bu yüzden kendiliğine bıraktım. Havluyu yatağa attıktan sonra Ocena'nın gırtalğınjı temizlediğini fark ettim. Konuşacaktı. Cesareti bir nebze olsun gösterebilmişti demek kendini. Cesartini hep sevmiştim zaten, ama şu an yaptığı aptal cesaretinden başka birşey değildi. Öylece onu affedemezdim, dokunuyordu...Güvensizlik, onu affeetsem bile daima bir yumru olarak kalacaktı göğsümde. Bunu engelliyemezdim. Öylece unutamıyordum. Ama bunu ne kadar çok istediğimi bilemessiniz... Herşeyi unutup, oceana'nın sçlarını toplayıp -saçlarını yoplıyamazdı- ve ellerime oje sürdürmeyi yada bitmiş olan kremimi atıp ondan almayı. Ah evet krememim bitmişti değilmi. Hemen yenisini almalıydım. Çatlamış bir eli ve sert bir vücudu hayl bile edemiyordum. Kabus. Ben bunlara endişelenirken Oceana'nın sesini duydum. Tizdi sesi, tiz hüzünlü ve pişman... Bu tınıyı çok az duyardım oceana'dan oceana benden hiç duymamıştı sanırım. Oceanaya göre daha sağlamdım, cıklı bir olaya oturup ağlamazdım oceana ise üzüntüden kendini yerdi. Benden daha duygusa olduğunu itiraf etmeliydim Bazen bu yönünü kıskanıyorum, olaylara farklı bakabiliyor. O anın üzütüsünü çıkarmaktan yana bi kişiliği var. Bense hemen toparlanıp neler yapableceğmzi düşünürüm. Duygusuzun tekiyim... Belkide tüm bunları hakediyorumdur...
"'' Nina.. Ben.. Dün gece olanlar için." Ee? Ne olanlar için? Hala konuşabiliyordu ben onun yerinde olsam sabahtan yemekhaneye falan inerdim heralde. Ama dediğim gibi o duygusaldır ve küs kalmaya dayanamaz. Ben duygusuz olduğum için hiç birşey yokmuş gibi devam edebilrim. Ama içim kanar. İçim gerçekten kanar...
Sözlerinin devaını merak ederek arkamı dönüp, buz gibi gözlerimi ona diktim. Bakışlarımın tenini delip geçmesine izin verdim. Beni ne kadar yaraladığını o da görmeliydi. Ve bunu gözlerime bakarak anlayabilirdi. Onu gözlerime bakmaya zorladım. Bir cam gibi kırılmış ve parçaları etrafa yayılmış gözlerime.. Acımın büyüklüğütüm benliğimi sarmışkenj konuşmasına devam etti. Daha hüzün dolu bir sesle.
"' Aoron herşeyi anlattı.Hatalıyım ve bundan çok utanıyorum.Özür dilerim." Hatalıydı evet. Fazlasıyla. Özür dillemek ha... Ne yapmalıydım şimdi? Öylece affedip boynunamı sarılmalıydım? Bunu istiyordum ama kendime yediremiyordum. Yinede ruhsuz bir sesle;" Önemli değil. Affedildin"dedim ona hayır diyemezdim. Ama sözde söyledklerimi gerçektede hissediyormuydum. Bilmiyorum. Ama olmasını diledim. Konuştuktan sonra tekrar cama döndüm. Ve oceana'nın yavaşca bana yaklaştığını idrak ettim. Söylediklerimin sözde olduğunu anlamış olmlıydı...

Sabırsızlıkla söyleyeceklerini bekliyordum. Bir süre sadece donuk donuk bakmakla yetindi Tanrım o müthiş kahverengi gözleri tenimi eritip geçiyordu. Bana çok kızgındı biliyordum, daha doğrusu öfkenin ne demek olduğunu biliyordum. Huysuzca kıpırdandım yatagımda, Nina'nın dudaklarından çıkacak herhangi bir söz benim için yeterdi.

''Önemli değil. Affedildin'' buz gibi sesi içimi ürpertti. Ne yani bu kadarcık mı? Bağırışmalar, ağlamalar yada duygu selleri yok muydu ? Ümitsizlikle içimi çektim. Nina ya gerçekten beni umursamıyordu yada bu kadar kolay pes etmek istemediğinden buzdan duvarlarını hemen kırmıyordu. Müthiş Polyanna kişiliğim hemen ikinci olasılığa doğru koştu. Seri bir hareketle fırladım yatağımdan, parmaklarımın ucunda cama, Nina'nın yanına doğru ilerledim. Geldiğimim fark etmiş olmalıydı ama tepki vermedi. Nedense bu hareketi ümidimi de kırmadı. Uzanıp kollarımı beline sardım. Başımı bluzundan açıkta kalan omzuna yasladım. Teni duştan yeni çıktığı için ılık ve yumuşaktı. Gerçi o her zaman öyleydi ya. Sıkıca sarıldım ona, şaşırtıcı biçimde onu ne kadar özlediğimi fark ettim.

'' Çok, çok, çok özür dilerim. Ben eşşeğim Nina gerçekten. ''

Yanıma geldiğinde kısa bir duraksama yaşadıktan sonra ondan beklenecek şekilde ellerini belime doladı. Başnı omzuma yaslayıp bir iç çekti. Geceye delice bakan donuk gözlerim, kıpırdamadı bile. Gözlerimi kırpmadım. Taş kesilmişcesine dikliyordum sadece. Saçlarım kurumuştu, çok az bir nemlilik vardı. Oda birazdan geçerdi. Şu anki durumdan ahatsızmıydım? Bana sarılmasından? Eskiden olduğu gibi... Değildim sanırım. Ama yinede bir tedirginlik taşımıyorum desem kendimi kandırmış olurum. Onun bana olan güvensizliğinin, benimde ona bir güvensizlikle dolmama sebep olduğunu bu an anladım. Yoksa Oceana'nın bana sarılmasından asla rahatsız olmazdım.O benim en yakınımdı. Belki kendimden bile yakın.Kendime itiraf edemediğim şeyeleri, onun sayesinde benimseyip başa çıkardım. Görüpgörebileceğim en iyiy dosttu. Ama bu olanları değiştirecek kadar güçlü bir bahane değildi. Onu affedip sarılmayı ne kadar çok istediğimi bilemessniz. Ama bazı duvarlar vardır. Görünmez duvarlar... İşte onlardan birinde sıkışıp kalmıştım. Ellerim bağlı, ayaklarım zincirli ve ruhum tutsaktı. Çırpınıp duruyorduk. Ama hiç bir faydası yoktu...İçimi bir hüzün kapladı. Birdaha eskisi gibi olamayacağımız düşüncesi tüm bedenimi sardı. Kalbimse üzüntüsüyle baş başa kalmış beni dinlemiyordu bile. Pekala birinin toparlanması gerekti. Görende bir cenaze falan var sanardı. Derin bir nefes alıp saçlarımı arkaya ittim. Ve yine Oceana'nın tanıdık tınısını duyup kulak verdim. Aynı tınıydı ama bi ümit vardı sanki sesinde.Son bir ümit miydi yoksa?
'' Çok, çok, çok özür dilerim. Ben eşşeğim Nina gerçekten. '' Sesindeki umut içimi kıpırdattı. Tenimi okşayıp bir meltem edsaıyla uzaklaştı benden. Kollarının arasından sıyrılıp ona döndüm. Eğik başını bana -hüzünlü gözlerime- bakmaya zorladım. Dolan gözümü sildikten sonra, işaret parmağımla tehtit ederek “birdaha yaparsan.. Gözlerimi dolabına dikerek “tüm taraklarını kırar tokalarınıda sana batırırım seni eşek”dedim ve elimde tuttuğum havulu boynuna dolayıp sıkıca sarıldım. Ondan uzun olduğum için yüzünü enseme kapamıştı. Çok fark yoktu aramızda ama uzundum ondan. Ayrıldığımızda o bayıldığım gülümsemesi yerleşmişti yüzüne. “Beni birdaha bu kadar uğraştırırsan…”dedi ve beni yağa iterek gıdıklamaya başladı. Kahretsin bundan ölebilirdim. Gülmekten ölücektim. Yeter Oce yeter…
“Bunu…. Ödii” zar zor nefes alıyordum. Onu tehtit etmeye başladığımda daha hızlı gıdıklamaya başladı. “Yeter.. yeter tamam” dedim inatçı keçi beni gıdıklaya gıdıklaya ölürmeyi planlıyordu heralde!

'' Çok, çok, çok özür dilerim. Ben eşşeğim Nina gerçekten.

Sözlerimin bir etkisi olmamıştı. Hala taş gibi kıpırtısız duruyordu. Ümidimi kesmiştim yavasca ayırdım kollarımı ondan. Tanrım bundan sonra böyle mi olacktık yani, aynı odada iki farklı dünyayı mı yaşatacaktık ? Dudaklarım büzüldü istemsiz, daha önce hiç bu denli sağlam bir duvar örmemişti bana. Aramızda ahsap küçük bir kapı vardı ama anahtarlar onun elindeydi. Ben kapıyı çalmıştım hatta yumruklamıştım; açıp açmamak onun elindeydi. Ama ben acana kadar aşındırırıdım kapısını. O benim herşeyim çünkü onsuz hayatım yarım kalır. Ümidimin solmasına az kalmıştı ki arkasını döndü ağırca, yüzü ciddiydi, endişelenmiştim fakat ;

birdaha yaparsan..tüm taraklarını kırar tokalarınıda sana batırırım seni eşek” Sözleri beni yanılttı. Havlusunu boynuma dolayıp sarıldı bana. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştugunu biliyordum;

Beni birdaha bu kadar uğraştırırsan…” diye cıvıldadım adeta. Ardından onu yataga atıp gıdıklamaya basladım. Buna hiç dayanamazdı. Odada çınlayan şen kahkahalarının arasında bir şeyler söylemeye çalıştığını fark ettim. Sözünü tamamlaması için fırsat bıraktım ona.

Yeter.. yeter tamam” Nefes nefese kalmıştı. Elini göğsüne bastırıp derin nefesler alıyordu. Gülümseyerek izledim onu, gözlerinin tekrar güldüğünü görmek o kadar güzeldi ki.. Emekleyerek yanına ilerledim yatakta, uysal bir kedi gibi kıvrılıp kucagına uzandım. Yeni manikürlü oldugu belli tırnaklarını incelerken ;

''Oje sürmeyi beceremediğini sanıyodum.'' dedim. Tnarım bu kız kendi basına nasıl bu kadar iyi oje sürebilmişti ki ?. Koca bir ağız dolusu gülümsedi bana ardından yanaklarımı sıkıştırdı. Nedense bunu yapmaya bayılıyordu. Keyfi yerindeyken okulda kulaktan dolma duydugum bazı şeyleri öğrenmek istedim. Belli ki ben yokken ufak tefek işler çevirmeye devam etimişti. Dikkatlice süzdüm yüzünü ardından sırıtarak sordum, neyi ima ettiğimi anlamış olması gerekirdi :

'' Anlat bakalım kraliçe okulda ne oyunlar dönüyor ? ''

Ups bu konuyuda nereden sokmuştu şimdi? Konuşacak başka konu mu kamamıştı? Bu olay pek de huzurlu olduğum bir olay değidi doğrusu. Pek çok kişinin canını yakmıştım. Bunu hep yapardım ama bu seferki yakınımdı. Oceana kadar yakınım değil okudaki yalakalar kadar uzak ta değildi. Ama pişman değildim. Bunu haketmişti o. Başkası olsa daha neler yapardım. Kolay yırtmıştı aslında. O da biiyordu bunu. Yakınım olmasa nasıl bir cadıya dönüşeceğimi en iyi bilenlerdendi kendisi. Derin bi nefes alıp oce'ya baktım. Taptığım gülümsemesi gemişti yine. Güldüm. Saçlarımı düzelteerek:"Herzaman ki işler.." dedim umursamazca el sallarken. Bana dik dik bakıp "Onu biliyoruz, bu sefer kime ne yaptın?"bakışı attı. Bu kızdan asla kaçamazdım. Herşeyimi biiyordu. Neden herşeyimi biiyordu ki? Tabii ya o Oceanaydı. Nina'nın herşeyini biirdi. Bi bekçi gibi. Pekala iç çektiim ve konuştum. "Natalia"dememle gözerinin açıdığını gördüm. "Bunu haketmişti."dedim ve bir "nee" bakışı attı. İç çekip devam ettim. "Eski ve psikopat bi sevgilisini çağırdım.." dedim "Ve yine ortaığı karıştırdın"diye bitirdi lafımı. "Bir rahat durmazmısın sen?"dedi. Sırıttım "Rahatmı veriyorar?"

İnanamayan gözlerle Nina'yı dinliyordum. Natalia için üzülmüştüm gerçekten, umarım Nate ile aralarında sorun oluşmadan bu problemi çözebilirdi. Biraz kızgın bakışlarla Nina'yı süzdüm, herkese oyun oynayabilirdi fakat yakınlarımıza yaptıgından çok da memnun olmamıştım. Fakat Nina yaptıklarından zevk duyarcasına gülüyordu bana, biraz sımarıklıgın benimde hoşuma gideceginden emin oldugu için bu kadar rahattı. Güldüm.


'' Rahat duramaz mısın sen ? '' dedim ona. Kocaman ıslak bir öpücük bıraktı yanagıma ;

'' Rahat bırakıyolar mı ki ? '' dedi. Sesinde hafif bir burukluk ve hüzün vardı. Haklıydı, Nina gereğinden ağır seyler yasamıstı. Ve hayatında olan tüm bu karmasaya onunda ara sıra sert yanıtlar vermesi kadar doğal bir şey de yoktu. Ona kızamazdım. Yarım kalan uykumun yorgunlugu ile kıvrıldım dizlerinde iyice. Saclarımı oksadı bir süre. Huzur buydu işte.. Sakin bir sabahın sahit oldugu normal hayatlar. Gülümseyerek yumdum gözlerimi. Malesef bu huzurum uzun sürmedi. Basıma aldıgım sert bir darbeyle kendime geldim. Nina aniden kalkmış, basım boşlukta kalmıştı. Yüzümü ekşiterek ayaklandım yatakta ;

'' Keşke kalkmadan önce haber verseydin '' dedim. Nina ise telaşla odanın bir köşesinden diğerine gidiyordu. Yine bir yerlere yetişmeye calısıyordu anlasılan





RP OUT: Kuzu simdi bi kaç saat ileri saralım. Aksam tekrar odaya gel .d

Lanet olası yüz kızarması yetmiyormuş gibi, başım da dönmeye başamıştım. Beynimi kemiren soru tüm düşüncelerimi esir almışcasına kafamda zonkluyordu. Kaçınılmaz sondan kaçmaya çalışmak, anca benim gibi çatlaklara yaraşırdı zaten. Dudağımı ısırdım. Oceana.. İsmini düşüncelerimden geçirmek bile kılca damarlarımı hızlandırıyordu. İsmini bile beynime sokamazken o asıl soruyu kendime nası sorupta, cevabını buacaktım. Kahretsin! Tanrım sadece bir erkekti. Sadece erkek.. Bu sözün yalan oluşunu ne kadar, önceden de itiraf etsem kendime, hala kanımı dondurmaya yetecek güçteydi. Aslında ben kanımın durduğunu hissediyordum, kalbim daha hızlanarak atıyordu. Canlıların garip özelliklerinden biri daha.. Tabii şu anığına canlıydım. Bu kan tutkum devam ederse, yakında vampir olunca kalp malp kalmıyacaktı. Ah belki o zamna biraz daha düzgün düşünüp, insanları küçük düşürmeden, daha insaflı bi hayat sürebiirdim. Bu sefer cümlemin yalan oluşu, kanımı dondurmadı. Tanrım en yakın arkadaşımın erkek arkadaşının kardeşine yapmadığım eziyet kalmamıştı! Ya Natalia? Dile getirelemeyecek bi kötüydüm ben.. Natalia'ya bunu yapmamalıydım. O her ne kadar zengin ve havalı bi kız olsa da, benim kadar kötü ve entrikacı değildi. Ayrıca önüne gelenin pantolonunun markasızlığıyla dalgada geçmiyordu. İyi bi insanı-çaylağı- ve yakın dostumu üzdüğüm için beni anca, yakılarak bi ölüm keserdi. Evet, evet yanarak ölme. Hakediyordum. Hem ne kadar öyle inançlarım olmasada, belki arınırdım. Herneyse. Derin bi nefes alıp, küt küt çarpan kalbimi koruyan ciğerlerimi rahatlatmaya çalıştım. Nafile.. Pekala tamam. Sakin ne oceana nede Natalia senin gibi bi canavar değiller. Anlayışı biliyorlar. Sakin sakin.. Bu arada Natalia'yla konuşmalıydım. Bunu sonraya atarak, bu geceki gelişmeleri-gelişmelerimi? tanrım kendime bi manita yapmıştım. Ne derler? heh. düzenli manita..-oceana'ya anlatmak için cesaret aradım kendimde. Başka biri olsa.. Ah başka biri yoktu ki? Zaman harcıyordum boş boş.. Tamam herşey yoluna girecek.. Deyip kendimi sakinleştirdim. Saçlarımı arkaya atıp çantamı elime aldım. Normal halime dönmeye çalışarak, odanın kapısını açtım. Gözleri kapalı ve dişleri sıkıı olarak girdiğim odada, bayıldığım parfüm kokusu vardı. Harika herzamnaki gibi erkenden odamıza gelmişti. Nefes alıp gözlerimi açtım. Benim yatağımın üstünde -yastığıma bayılırdı bazen birikte uyurduk zaten, he ben onu tekmeeyip atmadığımda- küçük bi gülümseme geldi geçti yüzümden. Yatağa uzanmış dergilere bakıyordu. Moda dergieri. Daha yenilememişmiydik gardorabımızı? Hah sözylemeyi unuttum. Oceana tam bi elbise canavarıdır. Kapı sesini duymuş olucakki cipsleri ve dergiyi bırakıp yanıma koştu. Mutu görünüyordu. Çok sevdiğim güümsemesi vardı yüzünde. Güldüm bendeeşlik ederek. Yanından geçerken "Yine yatağımı işgal edip, tıkınıyormuydun?"dedim. Ve çantamı askıya astım. Bana güümsedi ve bi bakış attı. Ah hayır bu bakışı biliyordum 'süper elbiseler beğendim, hemen almalıyız!' bakışıydı bu. Tanrıçam ben ne derdindeyim, bu kız ne derdinde? Nefes aıp yatağıma çöktüm.Norma davranmam gerektiğini hatırlayarak, ikimizinde bayıldığı, ketçaplı cipsten adım bikaçtane. O da yanıma gelip oturdu. Kahrolası! Anlamıştı bişi olduğunu. Lanet girsin! Ah harika, bi diimi bozmadığım kalmıştı. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkamam ve üstümü giiynmem çok kısa bir zaman gibi gedi bana. Belkide kaçınılmaza yaklaştığım içindir.. Saçlarımı at kuyruğu yapıp, yatağa oturdum. Gece lambasının turuncu ışığı arkamda kalmıştı. Derin bi nefes çektiğimde, sabırsızlandığını gördüm. Dizlerimi kendime çekip duvara yaslandım. Tuttuğum nefesimi aniden bıraktım. "Konuşmamız gerek Oceana.."dedim. Bana meraklı gözlerle baktı. Dişlerimi sıkıp devam etttim. "Kenn'le ilgili.."derken gözümü kapatıyordum.. "Kenn ve benimle ilgili.."