Evelyn, üstündeki ince kıyafetlerden dolayı üşümeye başlamıştı. Pamuk gibi bulutlar , yavaş yavaş griye gönmeye başlamıştı. Favori renklerinden biri olan, yemyeşil çimenlerin üztünde oturmuştu. Elleri birbirine neredeyse zıt bir şekilde yeri itmeye çalışıyordu adeta. Başını gökyüzüne kaldırdı. Parlak mavi gözleri bulutlarda gezindi. Bulutlara bakıp bir şeylere benzetmeye bayılıyordu. Bir bulutta, güvercin gördü. Bir diğerinde timsah gördü. Bir diğerinde ise .. ' J ' harfi gördü .. " Ah, lanet olsun! Hayalgücümün bana oynadığı bir oyun bu. Ben Jimmy'i unuttum! " dedi seslice. Oysaki herkese yalan söyleyebilse de, kendine söyleyemiyordu. Ancak, itiraf edemiyordu kendine hala O'nu sevdiğini. Olmuyordu işte, unutamıyordu! Onu aldattığı gün geldi aklına. O gün, Jimmy'e yakalandığı an her şey bitmişti ve tek suçlu, Evelyn'di. O anlarda, Jimmy'i sevdiğini fark edememişti ancak gerçek buydu, seviyordu. " O lanet olasıca çeneni hemen kapat Evelyn. O Gryffindor'lu umrunda olmamalı! " dedi kendi kendine. Gözünden bir damla yaş indi, yanağından süzülerek kot pantolonuna düştü. Siyah kısa kollu t-shirt'i yağmurun yavaş yavaş başlamasıyla ıslanmaya başlamıştı. Oysaki Evelyn, hiçbirşeyi umursamıyordu. Ve birden soğukkanlılığı bir uykudan uyanmış gibi, başını dikleştirdi. " Onu unutabilirim. " dedi kendinden emin bir ses tonuyla. " Hem onun yerine yenileri çok rahat konulabilir, değil mi Evelyn ? " diye fısıldadı. Dudaklarının sol tarafı hafifçe yukarı kıvrıldı. Şeytani gülümsemesi ortaya çıkınca, aynı şeytanlıkla gözleride parıldadı. Ve o göz yaşının suratını hafiften ıslattığını gördü. Sağ elinin tersiyle onu sildi. Ve kafasını tekrar yukarı kaldırdı. İki elini başının arkasında birleştirerek, kafasını ellerinin üstüne bıraktı sakince. Ve çimenlere uzandı. Gözlerini kapattı ve hiçbir şey düşünmemeye çalıştı. Ancak aklına yine O geliyordu! Hala yüzleşmemişlerdi. O olaydan sonra konuşmamışlardı, ve birbirine bakmıyorlardı. Evelyn, içindeki yakıcı arzuyu durdurabildiğinde tabii. Yeniden alaycı tavrını takınmaya başlayıp gözlerini açmadan ayağa kalktı. Ve keşke gözlerini hiç açmasaydı. " Öhö-öhö " diye yalandan öksüren bir ses duyduğunda gözleri zaten yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Bu O'ydu ...
" Ah, şey, selam ? " diye fısıldadı. Jimmy'nin bunu duyabileceğini biliyordu zaten. Ve bunun bir hayal veya bir rüya olmadığını anladı. Jimmy, karşısında o ruhunun derinliklerine işleyen masmavi gözleriyle ona bakıyordu. Evelyn, az önce düşündüklerini yoka sayarak şeytani bir gülümsemeyle Jimmy'e sırıttı. " Ne gibi bir işin vardı burada? Yalnız bırakayım seni istersen. " dedi ve içinden ' Ah lütfen, hayır! de! ' diyordu ancak ..
Jimmy karşılık olarak o tapılası dudaklarında yarım bir gülümseme oluşturdu. Evelyn, içinden kendine küfrediyordu. ' Ah, Tanrım ! Neden böyle salak bir şey yaptım ? Neden onu kaybettim ki ? Gerizekalıyım, tek açıklaması bu ! ' Jimmy, sözlerine başladığında Evelyn içinden ' Onun sesini bile özlemişim .. ' dedi. Jimmy ," Henüz bir işim yok. Zaten genelde bunalım içinde olmayı planlıyorum. Geriye dönüp 'Ah yüce İsa ben nerede hata yaptım?' diye hayıflanmayı falan düşünüyordum ki seni gördüm. Bu daha iyi, sen bana o yüce hatamı söyleyebilirsin değil mi güzelim? Şu beni boynuzlamanı sağlayacak büyük nedeni? " dedi. Evelyn, sanki kalbine bir kazık saplanmış gibi bir acı hissetti. Ama haklıydı ! En büyük aptallıklarından birini yapmıştı. O beyinsiz Slytherin ' liye iki dakikalılığına kanmıştı ve dudaklarını ona teslim etmişti. Şey, kendine itiraf etmekten hoşlanmasa da , o öpücük hoştu. Ta ki Jimmy onları görene kadar. Ağzından çıkan iki kelimeyle Evelyn, kendine gelmiş, yanındaki çocuğa tokat atıp ortak salona koşturmuştu. " Her şey bitti. " Evelyn, o günden itibaren Jimmy'i her bakışında - yani ona bakabildiği zamanlarda - yalvarıyordu adeta. ' Özür dilerim ! Özür dilerim ! Lütfen, lütfen Jim. Affet beni ? ' diyordu gözleriyle. Oysaki Jimmy'nin ona karşı hiçbir şey hissetmediğini - artık - biliyordu. Daha doğrusu anlıyordu. Tanrı aşkına ? Onu aldatmıştı tabi ki unutulacaktı ! Kaçınılmaz sondu bu. İç gevezeliğine, Jimmy'nin gözlerini kocaman açtığı zaman bir son verdi. Kısa bir süre sonra sözlerine devam etti. "Ben.. Ben.. Özür dilerim Sydneé. Öyle söylememeliydim. Şey ben senin burada olduğunu görüp biraz konuşmak istedim sadece. " Az önceki hırçınlıkla söylenmiş sözleri, bu cümlelerinde her zamanki masumluğu ve Evelyn'e olan kırgınlığı vardı. Jimmy, Evelyn'in gözlerine bakmaya bir son verip göle odaklandı. Ağlamak istiyordu. Göz yaşlarının akmasını engelleyen tek şey içinden, ' Ağlamak zayıflıktır. Ve zaten ağlasanda ne değişecek ? Hiç ! O yüzden ağlamayı aklından bile geçirme Eve! ' demesiydi.
Derin bir nefes alıp, " Ben.. Ben ne diyeceğimi bilemiyorum J-Jimmy .. Sadece özür dilerim. Hayatımın en büyük saçmalıklarından birini yaptım ve seni kay-kaybettim. Her neyse. Bu sözlerim senin için hiçbir anlam ifade etmediği için sesimi kesiyorum. " dedi hüzünle. Yağmur yağmaya başlamıştı. Evelyn'in sarı saçları sırılsıklam olmuştu nerdeyse. Kıyafetleri çoktan mahvolmuştu zaten. Birden gözünün önünde bir sahne canlandı. Evelyn ve Jimmy, yağmur altında el ele .. Evelyn, yağmurun altında olmaktan homurdanıyordu, Jimmy'se ona bir kahkaha atarak karşılık veriyordu, sonra yavaşça dudaklarına yaklaşıp onu öpüyordu. Evelyn, bu sefer gerçekten gülümseyip gözlerinden akmak konusunda ısrarcı olan göz yaşlarından birini serbest bıraktı. Ve bunu yaptığına pişman oldu. Çünkü Jim kafasına tam da ona çevirmişti ..
[Not: Bu başka bir sitede yapmaya devam ettiğim bir rp'dir. Jimmy'nin söylediği sözler rp yaptığım kişiye aittir geri kalan kısmı ben yazdım .]
Konu: E v e l y n C o l e ~ ~ 
Çarş. Eyl. 15, 2010 12:25 am
