Duygular Açıklanıyor !

Herzamanki gibi uyuyamamıştım böyle bir yerde nasıl uyuyorlardı şaşıyordum doğrusu... Yatakhanede sadece ben vardım yerimden kalkıp bir su ve havlu alıp Antreman salonuna doğru yol aldım... Üzerimde siyah bir t-shirt ve Lakers'ın short'u vardı potanın arkasındaki bir topu aldım havluyu ve suyu bir kenarıya koyup topu sektirmeye başladım tam ortada duruyordum topu sektirmeyi bırakıp sıkıca tuttum ve ileriye doğru fırlattım deliksiz girmişti herzamanki atışlarımdan birisiydi yapamadığım şey yoktu saatlerce atış yaptıktan sonra çıkıp tribüne oturdum havluyla yüzümü silip su şişesinden bir yudum aldım ayaklarımı öne doğru uzatıp başımı arkaya doğru yasladım ve Kristen'ı düşünmeye başladım. Kaç yıldır ona duygularımı açıklıyamamıştım hem utanıyordum hemde duygularımın tek taraflı olmasından korkuyordum söylüyememin bir nedenide onunla kardeş gibi büyümemiz bana biraz garip geliyordu onun içinde aynı şey olucaktı... Bu düşüncelerle boğuşurken ayak sesleri duydum yerimde doğrulup sesin geldiği yöne baktım -Kristen!- bu oydu kalbim yerinden çıkıcak gibi oluyordu '' Kristen! Merhaba... '' diye seslendim bu cümle ağzımdan nasıl çıkmıştı heyecanlıyken ve utandığım zamanlar kulaklarım kızarırdı ailem kulaklarımın kızarmasını çok sevimli buluyordu...

Tatlı gülümsemesi, tatlı sesi, tatlı hareketleri..
Bu çocuk çok başkaydı. Bambaşkaydı.. Her şeyi diğerlerinden farklıydı. Her davranışı ona biraz daha aşık olmama neden oluyordu. Ona aşık değildim. Bu aşktan da öte bir şeydi.. Çok farklı.. Çok farklı hissettiriyordu.
Kalbimin yerinden çıkacakmış gibi çarpması için adını bile duymam yeterliydi. Adı bile sevinç çığlıkları atmama neden oluyordu. Karnımda kelebekler uçuşuyordu adeta. Bu kelebekler yıllardır vardı ve ben onların derhal öldürülmesi gerektiğini düşünüyordum. Fakat başarılı olamamıştım hiçbir zaman. onlar ölmeliydi, çünkü bu aşk tek taraflıydı.
Dylan beni küçük kız kardeşi gibi görüyor falan olmalıydı. Benim böyle şeyler düşündüğümü bilse kim bilir aklından neler geçirirdi.
Bu karışık duygulardan Dylan'ın büyüleyici sesiyle sıyrıldım sonra.

"Kristen! Merhaba..."
Sorduğu bu kadar basit bir soru bile kalbimin daha hızlı artmasına neden olmuştu. O kadar hızlı çarpıyordu ki Dylan oradan duyabilirdi belkide...

"Hey! Selam Dylan.."

Ah... Onun o güzel yüzünü görüpte ona yakınlaşamamak beni deli ediyordu ona sarılabilsem. Bu düşüncelerle kendimi kandırıyordum sadece o bana bakarmıydı beni severmiydi bu aşk sadece tek taraflıydı onu görünce midem ters dönüyordu onun kokusu bambaşkaydı ama bugün burada bunu söylüyecektim cesaret toplamaya çalışıyordum neredeyse hiç cesaretim yoktu ama bu tek taraflı aşkla yaşayamazdım olumsuz bir cevapda verse onu eskisi gibi görücektim benden kaçsa benden nefret etsede onu sevicektim gözümün daldığını fark edince birkaç kez gözlerimi kırptım ona baktığımda hala daha orda duruyordu tam konuşucakken "Hey! Selam Dylan.." dedi ah onun sesi her harfinde kalbim biraz daha hızlanıyordu... Bu düşüncelerden kurtulmak için '' Gelsene. '' dedim ve bekledim yavaş adımlarla ilerlemeye başlamıştı gülümsemesini görünce kendimi kaybediyordum o anda bir ses duymuştum irkilerek etrafa baktım Kristen yanıma oturmuştu derin bir nefes alıp arkama yaslandım kulaklarımın kızardığının farkındaydım saklamak için hiç birşey yapamazdım çaresizce ona bakıyorken '' Atış yapalım mı? '' diye sordum bu sorudan sonra utancım katlanmıştı. Benden iyi oynadığı söylenemezdi sessizce soruma cevap verdi '' Olur. Bana nasıl attığını öğretebilirsin. '' dedi çekingen bir şekilde ikimizde ayağı kalkıp sol taraftaki potaya ilerledik yerden topu alıp ona verdim atmak için hazırlandı topu havaya kaldırıp fırlattı basketbol topu çemberin etrafında dolanıp yere düştü zıplayan topu yavaşça aldım ve tekrar ona uzattım tekrar atmak için hazırlandığında '' Dur.. Dur. Topu atarken bileğini kullanmıyorsun topu havaya ve ileriye doğru ittirmeye çalış. Yani bileğine odaklan ve sonrada atıcağın yere. '' dedim ve atmasını bekledim.

Ah, lanet olsun. Bu kadar sakar olmasam ne olurdu sanki...
Bu sakarlığın birgün başıma bir iş açacağını biliyordum. Koca topu görememiştim ve bu yüzden yere kapaklanmıştım. Ama bundan daha fena olan Dylan'ı da benimle beraber düşürmemdi.
Evet, şuan ikimizde yerdeydik - ben daha çok onun üzerindeydim - ve derhal toparlanmam gerekiyordu. Rezil bir durumdaydım ve muhtemelen ciddi anlamda kırmızıydım. Bundan daha kötü bir durum olamazdı heralde.
Tam özür dilemek için ağzımı açmıştım ki birden dudaklarını dudaklarıma bastırdı.. Bu belki de yıllardır beklediğim andı. Ona aşıktım ben. Ve şimdi o... O bana hiç olmadığı kadar yakındı.. Öpüşü sanki çok narin bir şeye zarar vermemek ister gibi yavaştı. Ama anlıyordum işte, o da beni seviyordu. Ve bu basit bir kız içgüdüsü değildi. Hissediyordum, gerçekten. Sonra elleriyle belimi kavradı...
Onu seviyordum, ama bu kadarına hazır değildim. Yavaşça geri çekildim ilk önce...

"Ben... Üzgünüm gerçekten..." gibi bir şeyler dedim ama ne dediğimi ben bile bilmiyordum. Onun anlaması mümkün değildi. Biraz şaşkın biraz da utanmış gibi bir ifadeyler gözlerimin içine bakıyordu.
Bu bakış, aşık olduğum bakıştı.. Hareketlerime engel olamıyordum. Artık vücudumu beynim değil de kalbim yönetiyor gibiydi..
Dudaklarımı hafifçe onunkilere değdirdim...

Öpüşürken kendimi kaybetmiştim. Sıcak dudakları buz gibi dudaklarımı birden ısıtıvermişti. Gözlerimi açtığımda gülmek istemiştim çünkü kıpkırmızıydı aynı kulaklarım gibi... O da beni seviyordu tek taraflı sandığım sevgi onun sevgisiyle bütünleşmişti. Ben bunları düşünürken o yavaşça geriye çekildi kapalı olan gözlerim tekrar açmıştım burun buruna duruyorduk ki konuşmaya başladı ''Ben... Üzgünüm gerçekten.'' dediğinde utanmış ve şaşırmış bir ifade takındım fazla kaçırmış olabilirdim ki zaten kaçırmıştım şimdilik sadece öpmek bile bana yeterdi Kristen yavaşça yaklaşarak dudaklarını dudaklarıma değdirdi - ah.. yine o sıcaklık - diye geçirdim içimden aynı şekilde karşılık verdim dilini bir sağa bir sola doğru hareket ettiriyordu bu sıcaklık içinde onu hissedebilmiştim bir tıkırtı duymuştum sanırım o duymamıştı yavaşça omuzlarından tuttum gözlerini açmıştı burun buruna duruyorduk bu dakikadan sonra utanmaya hiç gerek yoktu sessiz bir şekilde '' Aa.. şey.. Kristen ben.. ben seni seviyorum. '' dedim ağzımdan harfler dökülüvermişti. Yavaşça durduğum yerde doğruldum o da aynı şeyi yaparak karşıma oturdu bir cevap bekliyordum beni sevdiğini biliyordum ama ondan duymak ayrı bir şeydi...