Emlyn Nia Massine

Konu: Emlyn Nia Massine Paz Haz. 20, 2010 1:24 am

Değişim

Onsuz bir yaşam düşünmek… Bir daha ellerindeki sıcaklığı, dudaklarındaki eşsiz tadı hissedemeyecek oluşu içini acıtıyordu. Şimdi başka birini nasıl sevecekti? Sadece bir erkek değildi aslında, hiç kimseyi sevemezdi. ‘‘ Neden o? ’’ diye sitem ediyordu. Kalbi kırılmış cam gibiydi, paramparçaydı. Yalnız kalmıştı, yapayalnız… Her şeyi bırakıp gidebilirdi, ölebilirdi. Bu acıyı daha fazla çekmezdi. Ama yapmamalıydı, söz vermişti. Verdiği sözü hatırladıkça kızıyordu kendine. Sokak soğuktu, yabancıydı ona. Sanki onun yalnız kaldığını yüzüne vurmak istiyorlardı. Evlerden gelen ışıklardan kaçmak istercesine yolun en karanlık yerinden yürüyordu. Kimseyi görmek veya konuşmak istemiyordu. Herkes aynı şeyleri söyleyecekti. Baş ağrısı yaratacaklardı, o kadar. İşte evine gelmişti. ‘Evim’ dediği yer bile onsuz boştu, bomboş. Hatıralar sarmıştı dört bir yanı. Ama artık o yoktu. Nasıl girecekti her gün bu eve? Dayanamazdı, yapamazdı. Eve baktı bir süre. Gri boyası dökülmeye başlamıştı. Pencereler yeni yapılmıştı. Yarı mat bir görünümü vardı, hoş sayılırdı. Bahçenin her yerinde güller vardı. Rengarenktiler... Onlara gözü gibi bakardı Thomas. Ezilmesinler diye yürünecek yolu bile kendi yapmıştı. Görünüm olarak eşsizdi. Girerse daha da yanacaktı içi. Ne atabilirdi, ne bakabilirdi... Girmekle girmemek arasında bir tercih yapması gerekiyordu. Birkaç dakika hareketsiz kaldı. Bedeni bir heykelinkinden farksızdı. Solgun ve yorgun. Sonunda girmeye cesaret etti. Kalbi tek düzeydi, atmıyordu sanki. Bir bakıma bütün ruhu parçalanmıştı. Kapı gıcırdayarak yavaşça açıldı. Thomas'la aldıkları kırık beyaz mobilyalara bakıyordu. Thomas'a bunları aldırmak için ne dil dökmüştü. Anılar film şeridi gibi geçti gözünün önünden. Attığı her adım evde yankılanıyordu. Ev neşesini kaybetmişti. Yas tutuyordu adeta. Daha fazla düşünmek istemedi. Enerjisi kalmamıştı. Odasına gidip biraz uzanmak istiyordu. Etraf bulanıklaşmıştı, eşyaları seçemiyordu. Birden dönmeye başladı her şey. Düştüğünü hissetti ama karşı koyamıyordu. Yer adeta onu görünmez iplerle kendine çekiyordu.

‘‘ Yakaladım! ’’ dedi hoş bir ses. Hatırlıyordu ama çıkaramıyordu bu hoş, erkek sesini. Durmadan bir şeyler söylüyordu, hiç susmuyordu. Ama hiçbir şey anlamıyordu Emlyn. Ayakları yerden kesildi. Hissettiği son şey buydu.

-1 saat sonra-

‘‘ Emlyn, beni duyabiliyor musun hayatım? ’’ Ses öncekinden daha netti. Ama hâlâ tanıyamıyordu. Sinirlenmeye başlamıştı. Davetsiz misafirleri sevmezdi. Özellikle de şuan bu kadar güçsüzken. ‘‘Sen… Sen kimsin?! ’’ diyebildi zorla. Sesini sertleştirmek istemişti ama başaramamıştı. Hatta sesi fısıltı gibi çıkmıştı. Kucağında yattığı adamın bunu duyduğunu sanmıyordu. Kucağında mı?! Gözlerini açmak için zorladı kendini. Sanki yüz yıldır uyuyordu. Son gördüğü bulanıklıktan eser yoktu, her şey gayet netti. Önce adamın ellerini gördü. Bakımlı elleri aynı zamanda vücuduna hoş bir sıcaklık yayıyordu. Bir an Thomas diye ümitlendi, ölmemişti belki de. Saçmalıyordu. Solgun ve hareketsiz bedenini görmüştü. Heyecanla atan kalbinin durgunluğunu hissetmişti.

‘‘ Emlyn? ’’ Düşüncelerini bölmüştü endişeli sesi. Kafasını yüzünü görecek şekilde çevirdi. ‘‘Luke! Ama nasıl – ’’ Luke, parmaklarıyla Emlyn’in dudaklarını kapattı. Gözleri kenetlenmişti adeta. Soluk mavi gözlerinde dalıp gitmek istedi bir an. Genç adam, parmakları Emlyn’in dudaklarında gezdirdi birkaç dakika. Şimdi daha iyiydi Emlyn. Güvende hissediyordu kendini. İstemeye istemeye Luke’un kucağından kalktı yavaşça.

‘‘ Luke, eve nasıl girdin? ’’ Tane tane söylemişti bu kelimeleri. Luke sessizliğin bozulmasına üzülmüş gibiydi. Belki de Emlyn’in kalkmasınaydı üzüntüsü. Bu bir gizemdi. Ama ikinci ihtimali daha çok istemişti Emlyn. Neden böyle düşündüğünü anlamamıştı. Aslında pek de kurcalamak istemiyordu. Sonuç olarak öyle olmasını arzulamıştı.

‘‘ Cenazeden sonra çok kötü görünüyordun Emlyn. Sanki ölen Thomas değil de sendin. Durumunu kontrol etmek için arkandan geliyordum. Birkaç kez seslendim ama duymadın beni. Eve girerken kapıyı yakaladım ve sonra kucağıma yığıldın bebeğim. ’’ dedi alaycı bir sesle. Fazla abartılı bir kahkaha koyuverdi genç bayan. Gülümsemişti, birkaç saniyelik olsa da. Yakışıklı, anlamsız bir biçimde sırıtıyordu. Sanki şekerine kavuşmuş bir bebek gibiydi. Koca bir bebek. Emlyn baştan aşağı Luke’u süzdü. Aslında çekici biriydi Luke. Ensesine gelen sarı saçları en ufak harekette sallanıyordu. Soluk mavi gözleri uçsuz bucaksız bir deniz gibiydi. Hüzünlü bir bakışı vardı. Sanırım onu bu kadar çekici kılan da buydu. Yüzünün pürüzsüzlüğü insanda dokunma arzusunu hat safhalara ulaştırıyordu. Ve genç bayan, o yüze dokunabilmek için her şeyi yapardı şuan. Eşsizdi, mükemmeldi adeta. Vücudunu gösteren şeyler giydiğinde daha da çekici oluyordu. Ama takım elbise onu olgun bir çıtır yapıyordu. Ne giyerse giysin kaslarını görmemek imkânsızdı. Dolgun bir vücudu vardı. Bunun yanı sıra bakımlıydı da. Luke’un ne kadar çekici olduğunu yeni fark ediyordu. İdealin çok üstündeydi. ‘Müthiş’ sınıfından bir lokmaydı Luke.

‘‘Biraz yemek yiyelim istersen.’’ Ses tonu ‘‘Yemek zorundasın o kadar!’’ der gibiydi. Kafasını sallamakla yetindi Emlyn. Açıkçası biraz korkmuştu. Yakışıklı mutfağa gitmek için kalkınca Emlyn ‘hayır, ben yaparım. ’ demeye hazırlanıyordu. Ancak Luke elini uzattı ve kalkmamasını söyleyen ciddi bir bakış attı. Böylesi daha iyiydi, genç adamı istediği gibi süzüyordu. Neler saçmalıyordu böyle?! Kocasını yeni kaybetmişti ve en yakın arkadaşına sarkıyordu! Ama buna muhtaçtı. Acısını hafifletiyordu sanki Luke. Her şey onda gizliydi. Birkaç dakikadan sonra Luke, Emlyn’i izlemeye başladı. Dipsiz, mavi gözlerindeki yolculuk tekrar başlamıştı. Emlyn lanet etse de, kendini Luke'u süzmekten alamıyordu. Dalmıştı, gözü hiçbir şey görmüyordu Luke'dan başka. Aslında genç adam da pek farklı değildi. Yavaşça ayağa kalktı, Luke'a doğru ilerledi. Bir çekimin etkisinde ne yaptığını bilmeden sürükleniyordu bu adama doğru. Yavaşça Emlyn'in belini kavradı Luke. Kalbi deli gibi atıyordu. Atmıyordu ya da... Hiçbir şey bilmiyordu Scarlett. Zaman kavramı anlamını sahiden yitirmişti. Kim olduğunu bilmiyordu, ne olduğunu, ne olacağını... Aklını kaybetmiş gibiydi. Kendini bir sürtük gibi hissediyordu sadece. Yavaşça Luke'un dudaklarına uzandı. Luke'un verdiği karşılık nazik sayılırdı. Tutku ve anlayış doluydu. Sanki Emlyn'i incitmekten korkuyordu. Luke'un sıcak ve dolgun dudaklarına daha sıkı yapıştı. Luke'un elleri üzerinde dolaşıyordu. Emlyn, kendini Luke'a bırakmıştı, Genç adam, onu istediği gibi yönlendiriyordu. Yavaşça yatak odasına doğru yöneldiler. Dans eder gibi, adımlarının belli bir ritmi vardı. Arasıra sesleri de bu ritme ortak oluyordu. Yatak odasının kapısına geldiklerinde yarı çıplak sayılırlardı. Zevkten ikisi de kör olmuştu. Sadece birbirlerini düşünüyorlar, birbirlerini arzuluyorlardı. Geçmiş veya gelecek yoktu. Geri dönüşü olmayan bir yola girmişlerdi. Luke'un sıcak bedeni Emlyn'inkiyle bir bütün olmuştu. Emlyn yavaşça kapıya yaslandı. Tırnaklarını Luke'un sırtında gezdiriyordu. Hafif iniltilerle birlikte tırnak da atıyordu. Emlyn yavaşça kapıya yaslandı, dudaklarını Luke'unkilerden ayırdı. Durmayı hiç istemiyordu aslında. Ama yetişemiyordu. Thomas ile tutkuya dayalı ilişkileri yok denecek kadar azdı. Eksikliği Emlyn'i üzmüştü. İlk başlarda olan yoğun isteğini hiç kaybetmemişti, daha da artmıştı aslında. Ama Thomas'ın tepki vermemesine alıştı zamanla. Ve Thomas'tan böyle bir ilgiyi ummayı kesti. Thomas... Belki de aradığı tutkuyu bulmuştu. En azından öyle umuyordu.

Luke, ne istediğini bilen bir adamdı. Emlyn nefes almak için ara verdiği sıralarda hafif öpücükler konduruyor, dil darbeleriyle etkisini daha yoğun hissettiriyordu. Luke'un saçları boynunu okşuyordu Emlyn'in. Bu dokunuşlarda ürperiyordu, hoş bir ürperti. Yeniden öpüşmeye başladılar. Luke'un elleri hızlanmıştı, daha çok şey istiyordu. Genç adam, Emlyn'in belinden daha aşağılara indi. Emyln, Luke'u soymaya başlamıştı. Hayatında arzuladığı tek erkek Luke olmuştu bir anda. Öyle çok istiyordu ki onu... Kendini ona vermeye hazırdı, her şeyini verebilirdi ona. Daha ne olduğunu anlayamadan kendini çıplak ve yatakta buldu Emlyn. Artık kontrol edemiyordu, etmiyordu kendini. Elleri istedikleri gibi hareket etmeye başlamıştı. Gözü kör olmuştu. Tek düşündüğü Luke'un ona verdiği hazdı. Ve artık sadece bunu istiyordu, gözlerini zevkle kör edecek bir adam. ''Artık benimsin.'' Genç adamın sesindeki tutku hissedilmeyecek gibi değildi. Zevk basamaklarında adım adım ilerliyorlardı. Doruğa ulaşmak istiyordu Emlyn. Çığlıkları... Daha sonrasını hatırlayamayacak kadar zevke bürünmüştü.

~~~ o ~~~
-Başka bir rpg sitesindeki rp'mi yazdım. Oradaki adım Scarlett Emlyn Castinholt idi. Ayrıca yeni ekleme yaptım. Kanıtlayabilirim isterseniz.

Konu: Geri: Emlyn Nia Massine Paz Haz. 20, 2010 3:17 am

Gerçekten güzel bir rpg .. Fakat renkler göz yorucu . Bir dahaki sefere normal yazıları gri , konuşmaları da parlak bir renk yaparsan çok daha hoş görünür...

*82

» Başlangıç.. Emlyn & Castor