Rpg Dersliği I.

Konu: Rpg Dersliği I. Ptsi Ağus. 23, 2010 7:42 pm

Göndereceğiniz Rp'ler en az 30 satır olmak zorundadır.

7 satır kuralına uymakta güçlük çekenler, yaptığı Rp'lerde uyarı alanların dersliğe katılmasını şiddetle öneririz. Bu sitemizin rpg kalitesini arttırmakla birlikte sizlerin kişisel gelişiminiz için de yararlı olacaktır.

Dersliğe katılmak zorunlu değildir.

Rpg derslerinde yönettiğiniz karakter site içinde yönettiğiniz kararkterden tamamen farklı ve bağımsız olabilir.

İlk Dersimizin Konusu:

Okulun herhangi bir bölümünde gezinirken bir Alaycı Kuzgun ile karşı karşıya geldiniz. Onun saldırısına uğramak ya da savunmaya geçmek sizin fikrinize kalmış.
-Rpg içinde olacak olan tüm olaylar sizlere bırakılmıştır. (Havanın durumu, orada olan bir arkadaşınız vs...)

Yazılan Rp'leri bu başlığın altına ekleyiniz. Kolay gelsin...

Konu: Geri: Rpg Dersliği I. Çarş. Eyl. 15, 2010 2:08 am

Claire odasının penceresinden dışarıyı izliyordu. Hava kapalı ve karlıydı. Sanki Claire'ın duygularını yansıtıyordu. Etraf bembeyaz örtüyle kaplanmış gibiydi. Acıyla gülümsedi. Claire küçükken kara bayılırdı. Her kar yağdığında kızkardeşiyle dışarı koşar, kardan adam yapardı. güneş buzları erittiğinde ise Claire ağlayarak annesinin kucağına yatar kardan adamın nereye gittiğini sorardı. Annesi kızını rahatlatmak ve mutlu etmek için tekrar kar yağdığında kardan adamın Claire için geri geleceğini söylerdi.

Derin bir nefes aldı Claire. Keşke eskisi gibi her korktuğunda annesinin kucağında ağlayabilseydi. Ama artık küçük Claire gitmiş yerine kendinin bile tanıyamadığı biri gelmişti.

Bacağında tüyler hissetti. Lena 'yı kucağına aldı ve okşamaya başladı. Kedi mutlulukla mırlıyor, daha fazla sevilmek için başını kaldırıyordu. Beyaz tüylerini Claire 'ın eline doluyor , sanki ona mutlu olduğunu göstermek istiyordu. Claire hafifçe gülümsedi.

Ani bir gürültüyle yerinden sıçradı Claire. Dışarı baktığında korkuyla inledi. Harika ! Zamanlama her zaman bu kadar iyi işlerdi zaten !

Koşarak odadan çıktı. Üstünü değiştirmeyi bile düşünmeden koşmaya başladı. Gece Evi 'nin içinde pijamalarıyla dolaşan ilk çaylak o olmalıydı. Ama bu Claire'ın umrunda değildi. Aklına yerleşen korku dolu düşünce mantıklı düşünmesini engelliyordu.

Koridorlarda önüne çıkan çaylaklara bağırarak eliyle ayırıyor , zar zor aralarından geçmeye çalışıyordu. Sonunda tekrar nefes almak için duraksadığında hedefine ulaşmıştı.

Gece Evi'nin geniş kapısından geçti . Karlar koşmasını yavaşlatıyordu. Sonunda karşılaştığı manzarayı hayatı boyunca göremeyeceğine emindi.

'' Helennn !! ''

Sesi yankılandı. Ama dikkatini çekmeyi başarmıştı.
İri bir alaycı kuzgun Helen 'nın önünde durmuş , ona saldırmak için adımını atmıştı. Claire 'ın sesiyle kuzgun biraz olsun yavaşlamıştı. Claire onun dikkatini çektiğini biliyordu.

Etraftan bağışmaları duyabiliyordu. Çoğu çaylak bahçeye çıkmış korku dolu gözlerle onları izliyordu. Aralarından sadece birinin bağarmasını anlayabilmişti.

'' Biri yüksek rahibeyi çağırsın ! ''

Ah , evet. Yüksek rahibeyi çağırmayı Claire 'da istiyordu. Ama geç kaldığını biliyordu.
Helen Claire 'ın bağarmasından sonra fırsat bulup bir adım geri çekilmişti. Kuzgun ise korkunç gözlerini Claire dikmişti. Şimdi Claire'a doğru geldiğini biliyordu.

Kuzgunun kanadına bakınca Claire olanları anladı. Helen kuzguna saldırmıştı. Kuzgunda sinirlenip ona saldıracakken Claire yetişmişti . Şimdi ise neler olacağını herkes tahmin edebiliyordu. Kuzgun Claire 'ın önünde durdu.
Çok iriydi. İstem dışı Claire korkuyla irkildi. Büyük kanatları ve insana benzeyen yeşil gözleri vardı. Uzun gagası onu daha kötü hale getiriyordu. İnsan - kuş karışımı birşeydi. Önceden bir kuzgun görmüştü ama onu inceleyememişti. Fakat kuzgunların korkunç olduğunu anlamamak mümkün değildi. Claire korktuğunu göstermemek için dik durmaya çalıştı ve kaşlarını çattı. Kuzgun iri gagasının arasından sinsice fısıldadı.

'' Hepinissssin işini bitireceğimm ! ''

Cümlesini tamamladıktan sonra Claire 'a bir adım daha yaklaştı. Arkadan bağaran Helen 'nın sesini duyabiliyordu. Ama ne söylediğini anlayamıyordu. Claire normal bir kavganın ortasındaymış gibi küfürler sarfediyordu.

'' Beni korkutamazsın ucube ! ''

Kuzgun Claire 'ın laflarından etkilenmemiş görünüyordu. Claire 'a bir adım daha yaklaştı. Sağlam olan kanadını açtı. Claire kendini savunmak ister gibi geri kaçtı. Kuzgun geriye doğru bir adım atıp güç aldı ve kanadını Claire 'a doğru savurdu.

Claire başta hiçbirşey hissetmedi. Hatta acı dışında omzunun bir kısmını hissetmiyordu. Hiç birşey yapamamıştı. Olduğu yere mıhlanmıştı. Omzuna doğru bakınca bütün vücudunun neredeyse kanla kaplandığını görmüştü. Acıyla inledi ve dizlerinin üstüne çoktu.

' Sen bu kadar zayıfsın işte Claire Buchanan !'

Pes etmişti. Dizlerinin üstünde durup akan kanına bakıyordu. Çaylakların bağrışmalarını , ağlamalarını duyabiliyordu. Onu en çok sinirlendiren ise kuzgunun bilmişçe konuşmasına devam edişiydi.

Claire hafifçe öksürdü. Birkaç kere daha. Sonra öksürük arttı ve boğazını kurutmaya başladı. İşte başlıyordu. Claire ölüme bir adım kaldığını hissedebiliyordu. Yaşamak istediği daha milyonca şey , ulaşmak istediği hedefleri vardı. Bir yanı saatlerce ağlamak istiyor , bir yanı seviniyordu. Hayatınında ki en değerli kişileri zaten kaybetmişti. Annesini ve kızkardeşini. Onları trafik kazasında kaybetmişti. Babası ise.. Onu 4 yaşından beri hiç görmemişti. Kaybedeceği hiçbirşey kalmamıştı zaten.

Kan kusmaya başlayalı saatler olmuş gibiydi. Vücudunu hiç bu kadar kırılgan hissetmemişti. Sanki camdan yapılmıştı. Helen 'nın bağararak ağladığını duyabiliyordu. Bir dakika.. Evet. Bu yüksek rahibenin sesiydi. Gelmiş olmasına sevindi. En azından o lanet kuzgunun cezasını verebilirdi. Sesleri algılayabiliyordu. Ama hepsi bu.. Ne konuşulduğunu duyamıyordu.
Sonunda dayanamadı ve kendini karlara bıraktı. Artık kan kusmayı bırakmıştı. Bembeyaz göründüğünü hissedebiliyordu. Mutluydu. En azından tanrıçasının yanında yeni bir sayfa açacaktı...

*Normalde daha iyi bir rp koyabilirdim ama derslikteki konuyla alakalı olması gerekiyordu sanırım . (:

Konu: Geri: Rpg Dersliği I. C.tesi Eyl. 18, 2010 3:46 am

Jodelle ahırlarda çok sevdiği atı Abba ile uğraşıyordu. Onu temizlemiş ve onula konuşmuştu. Bunu her gün mutlaka yapıyordu. Yaşadığı çoğu şeyi arkadaşlarına anlatamadığında atı Abba'ya anlatıyordu. At saki onu anlıyormuş gibi dinliyordu. kim bilir belki de anlıyordu. Jodelle'nin o gün oraya gidiş amacı Abba ile konuşmak değildi aslında. Jodelle'nin içinde korkunç bir his vardı sanki kötü birşey olacak gibi hissediyordu. Abba'nın ona moral vermesi için onun yanına gelmişti.
Jodelle'nin abba ile işi bittikten sonra çantasını aldı ve ahırdan çıktı. İçindeki korkunç his geçmemişti. Hava buz gibiydi. Keşke yanıma ceket alsaydım diye düşündü. Hızlı adımlarla yatakhaneye doğru giderken havada birşey olduğunu hissetti. Kafasını kaldırdığında bulutların korkunç derecede siyah olduğunu gördü. Pek önemsememişti önce ama sonradan kanat seslerini duyunca içindeki korkunun neden olduğunu hissetti.
Kanat sesleri gittikçe yoğunlaşıyordu. Sanki bir şey ona yaklaşıyordu. Jodelle iyice korkmuştu. Sonra kanat seslerinin nerden geldiğini anladı ve dehşete kapıldı. Bu bir Alaycı Kuzgundu. İğrenç siyah kanatlarıyla Jodelle'nin üstüne geliyordu. Jodelle çığlık attı. Kaçmaya çalışsada ondan kurtulamayacağını biliyordu ama yinede koşmaya başladı. Belki biri sesini duyar ümidiyle bağırdı. Tüm gücüyle bağırdı.
"Yardım edin!!"
Kimse yoktu ortalıkta. Alaycı Kuzgun ise Jodelle'ye daha da yaklaşmış hatta onun kolunu yaralamıştı. Jodelle korkunç bir acı hissediyordu, koluna baktığında kuzgunun kolunu kestiğini farketti. Kanı akıyordu.
Bir an bayılacağını hissetmişti Jodelle. Ama Kuzgundan kurtulmazsa öleceğini biliyordu. Koşmaya başladı tüm gücüyle koşuyordu. Ortalıkta kimsenin olmaması ne büyük talihsizlikti.
Jodelle ileriye baktığında bir kedinin orda olduğunu gördü. O kedi kendi kedisi Fero idi. Hemen ona baktı ve yardım getirmesini diledi.
Jodelle'nin gücü kalmamıştı. Öleceğini düşündü. Biraz sonra bayılmıştı...

Jodelle gözünü açtığında Yüksek Rahibe'yi gördü. Bütün merhametiyle ona bakıyordu. Jodelle ölmediğini anladığında büyük bir mutluluk yaşamıştı. Onu nasıl kurtardıklarını merak ediyordu ki Yüksek Rahibe konuşmaya başladı.
"O pis Alaycı Kuzgun biz yanına geldiğimizde gitmişti. Seni neden öldürmediğini merak ediyoruz doğrusu." dedi ve Jodelle'yi alnından öptü. "Demekki Nyx'in sevdiği biriymişsin."dedi ve odadan çıktı.
Jodelle Rahibenin söylediklerini düşünmeye başlamıştı. Kim bilir belki de gerçekten Nyx'in sevdiği bir çaylaktır.