Jacqueline Parker 4. Sınıf Çaylak | Güç Seviyesi : 79
Oda Arkadaşı : Nerissa Valérié Bowden ~ İşte o özel insan . Moda tanrıçam benim o ♥ (: Mesaj Sayısı : 36 Kayıt tarihi : 14/08/10 Yaş : 28 Nerden : Seattle - Lakap : Jacqueline de yeter !
| Konu: Beklenmeyen . Cuma Eyl. 17, 2010 7:09 pm | |
| Kişiler: John + Jacqueline Zaman: Sabaha karşı Şahıs: I. Tekil Koruluğa doğru yavaş adımlarla ilerliyordum. Biraz kendi başıma kafa dinlemek iyi gelebilirdi. Kendi başıma zaman geçirmeyi seviyordum. Huzurluca ve sorunsuz ... Derin bir nefes çektim içime. Etraf ağaçların taze kokularıyla sarmalanmıştı. Gözüme çarpan küçük bir ağacın gölgesine oturdum. Gecenin karanlığında ay ışığı etrafı aydınlatıyordu. Nyx 'i temsil eden hilale doğru bir süre baktım. Kafam o kadar karışıktı ki.. Kalona ortaya çıktığından beri sürekli kafamı kucalayan sorular vardı. Ama daha önemli ben ne taraftaydım ? Tarafsız kalmak mümkün değildi. Mutlaka birini seçmeliydim. Lanet olsun bu konuda hiç iyi değildim ! Eskisiden olsa bunu bir dakika bile düşünmeden Nyx olduğunu söylerdim . Ama şimdi ne değişmişti ? Nyx 'ten vazgeçmediğimi biliyordum. Çünkü hala ona inancım vardı. Ama Kalona .. Onun ismini duymak bile kendimi garip hissettiriyordu. Ne yapacağım konusunda en ufak fikim yoktu . Kafamı dağatmak ister gibi salladım ve dizlerimi kendime doğru çektim. Cebimdeki küçük not defterini çıkardım. Şu sıralar şiir yazmaya merak salmıştım. Aklıma gelenleri kağıda dökmeye başladım. Kendimi kaptırmışken birinin geldiğini hissettim. Bu - üstün - çaylak özellikleri sayesinde bunu anlamak gayet kolay oluyordu. Sessizce sesin geldiği tarafa bakmaya başladım. Aslında bu kadar gerilmem saçmaydı. Sonuçta burası Gece Evi 'ydi. Gelen tabii ki bir çaylak oacaktı değil mi ? Gelen kişi yaklaştıkça yüzünü seçebiliyordum. Yüzümün kısa bir an şaşkınlıkla açıldığını ben bile hissetmiştim. Hey , bu çok saçmaydı . O burada olamazdı ki. Eminim şu an yatağında uyuyordur. Dağınık saçlar, siyah ve iri gözler , uzun boy .. Aman Tanrım !
_“ John ?! ” Küçük çığlığımla John 'un yerinden zıpladığına yemin edebilirdim. Tanrıçam bazen ben bile kendimi tanıyamıyordum ! | |
|