Natalia-Nathaniel

Nathaniel ne zaman onun yüzünü göreceğini

düşünse bir mutluluk kaplıyordu içini. Yine öyle bir mutluluk vardı içinde çünkü
Natalia’yı görmeye gidiyordu. Hayatının aşkını, her şeyini görmeye gidiyordu.


Aslında Nate, Natalia
işaretlendikten sonra ne zaman onunla buluşsa, onu ne zaman görse biraz daha
kendinden uzaklaştığını hissediyordu. Ama bunun nedenini anlayamıyordu. Bunca
yıllık sevgilisi neden ondan uzaklaşabilirdi ki?


Birden korkunç ihtimal geldi
aklına. Ya orada, Gece Evi’nde başka birini bulduysa. Ya artık Nathaniel’i
sevmiyorsa. İşte bunun ihtimali bile Nate’i korkutmaya yetmişti. Çünkü onsuz
yapamazdı. Bunu biliyordu. Natalia ile birlikte olmaya o kadar alışmıştı ki onu
başkasıyla düşünemiyordu. Kendisini onsuz hiç düşünemiyordu.


Bu gerçekten korkunç düşüncelerle
saçını jolelemeye başladı. Artık hazırdı. Gidebilirdi. Natalia’yı görmeye. Ya bu
onu son görüşü olursa?


Bu düşünceleri kafasından attı ve
yürümeye başladı. Buluşacakları yer –Starbucks- Nate’in evine uzak değildi. Bu yüzden
oraya hemen gidebilecekti. Hatta gelmişti bile. İçeri girdi. Çevreye bakındı
ama Natalia’yı göremedi. O yüzden bir masaya oturup beklemeye karar verdi…

Yine zor bir gün daha başlıyordu Natalia için.Alnındaki işaretini fondotenle kapatmış yola çıkmıştı.Nate ile buluşacaktı.Nate ile 15 yaşından beri sevgiliydi.Onu öylesine seviyordu ki..Belki de kendinden bile çok seviyordu.Ama Natalia işaretlendiğinden beri onunla olmak acı veriyordu sadece.Onun yanındayken kendisini tutması zordu.Her ne kadar çaylak da olsa onun o kokusuna dayanamıyordu.Zaten aralarında olan bir aşk bağı vardı.Bu olayı daha da zorlaştırıyordu.Onun yanındayken ondan uzak durmaya çalışıyor,her an onu incitecekmiş veya ölümüne sebep olacakmış gibi hissediyordu.Eğer Nate'e bir şey olursa Natalia da kendini bir şekilde yok ederdi.İşte tüm bu düşünceler içindeyken Starbucks'a yaklaşmıştı.İçeri girdiğinde etrafa bakındı ve işte Nate'in gülümseyen yüzü ona bakıyordu.Hızla yanına yaklaştı...

Ve birden kapı açıldı. Nate bir
umutla kapıya baktı. İşte O’ydu. Natalia. Öyle özlemişti ki onu. Şu anda
gerçekten saçma bir şekilde gülümsediğine emindi. Ama engel olamıyordu kendine.
Natalia’yı görünce onsuz yaşayamayacağına bir kere daha emin oldu. Evet, ne
olursa olsun onu kaybetmeyecekti.


Ayağa kalktı ve Natalia’ya doğru
yürüdü. Natalia’da ona geliyordu. Yüzünde hafif bir gülümseme vardı. Bu gülümseme
tuhaf bir şekilde acı doluydu.


Nate, Natalia’ya sarılmak üzere
ellerini kaldırdı. Ama Natalia geri çekildi. Nate şimdi iyiden iyiye korkmaya
başlamıştı. “ Nate, lütfen yapma bunu…” dedi.
Bu sözler gerçekten Nate’i üzmüştü. “
Neyi yapmayım Natalia? Söyle tatlım neler oluyor?” dedi. Böyle bir çıkış yapmıştı. Çünkü bu belirsizlik Nate'i öldürüyordu. Hem de her geçen saniye...

Yine yapmıştı.Nate ona yaklaştıkça kan tutkusu artıyordu.İstemeden yüzü gerilmişti.Kendini sıkıyor,doğal görünmeye çalışıyordu. ''Nate lütfen yapma bunu...'' Ama bunu söylediğine pişman olmuştu.Amacı onu kırmak değildi.Sadece sadece ...Onu üzerinden kan içtiği bir nesne gibi kullanmak istemiyordu.Bunu ona söylese kesinlikle ona kanını verirdi.Ama Natalia'nın istediği bu değildi.Aslında buydu ama yapamazdı.Nate hayatından bile değerliydi. ''Neyi yapmayayım Natalia?Söyle tatlım neler oluyor?'' Ne diyecekti şimdi.Gerçekten köşeye sıkışmıştı.Ona bunu söyleyemezdive de söylememeliydi.Hemen ağzını kapattı ve nefes almamaya çalıştı.Sonra hemen sımsıkı sarıldı Nate'e.''Hiçbir şey yok hayatım.Sadece şaka yapmak istemiştim.Ve sen de inandın...'' Bu yalana inanmassa gerçekten kötü olacaktı.''İşte böyle ...'' Nate hala onu bırakmamıştı.Sımsıkı sarılmış hala onu kolları içinden saılmıyordu.Sonunda ayrıldıklarında Natalia'ya öyle özlemle baktı ki Natalia'nın gözleri doldu.Belli etmemek için hemen sandalyeye yöneldi. ''Haydi oturalım ne bekliyoruz?''

Natalia önce gözlerini kaçırdı.
Sonra “Hiçbir şey yok hayatım. Sadece şaka yapmak istemiştim. Ve sen de
inandın...” dedi. Sonra da sımsıkı sarıldı Nate’ye. Söylediği şey pek mantıklı
değildi ama bu sarılma her şeyi unutturmuştu. “'İşte böyle ...” dedi sonra. Ama
bırakmak istemiyordu. Çünkü bırakırsa ellerinin arasından uçup gidecek gibiydi.


Ama bu şekilde gerçekten tuhaf
gözüktüklerini fark edip sonunda bıraktı. Ayrıldıklarında Nate tekrar
Natalia’ya baktı. Onu öyle özlemişti ki… Nate Natalia’ya öyle dalmış giderken
Natalia aceleyle sandalyeye yöneldi ve “Haydi oturalım ne bekliyoruz?” dedi. Nate
de arkasından gitti ve karşısındaki sandalyeye oturdu.


Ancak ikisi de konuşmuyorlardı. Sadece
birbirlerine bakıyorlardı. Natalia arada gözlerini kaçırıyordu. Ama yine de
Nate Natalia’nın gözlerindeki acıyı görebiliyordu. Sadece neden olduğunu
anlayamıyordu. Sormaya karar verdi çünkü Natalia’nın anlatmak gibi bir niyeti
olmadığı belliydi.


“Natalia, canım iyi misin? Sende bir değişiklik var. Sanki, sanki burada
olmaktan mutsuz gibisin.”dedi. Natalia böyle bir soruyu bekliyordu aslında.
Ama ne cevap vereceğini bilmiyordu. Tuhaf bir şekilde Nate’i kırmaktan
korkuyordu. “ Yo, hayır. Tabi ki mutsuz değilim. Aksine seni gördüğüm için mutluyum.
Ama, ama bazı şeyler durumu zorlaştırıyor. Benim için.”dedi. bu son cümleyi
elini alnındaki hilalin yerine götürerek söylemişti. Ama hilal yoktu. Nate bu
ayrıntıyı fark etmemişti. İşaretlendiği zaman gelen hilal yoktu. Sonra Natalia
sözlerine devam edince anladı. Natalia sesini alçaltarak “Şimdi fondötenle kapattım. Ama ne olursa olsun bu, benim ne olduğum
gerçeğini değiştirmiyor.”dedi. Nate’in yüreği burkulmuştu. Bu sözler Natalia gibi neşeli bir kıza hiç ama hiç
yakışmıyordu…

''Şimdi fondotenle kapattım.Ama ne olursa olsun bu benim ne olduğum gerçeğini değişmirmiyor.'' demesiyle beraber Nate garip bir şekilde yüzünü buruşturdu.Sanki bu cevabı Natalia'ya yakıştıramamış gibi bir hali vardı.Sonra gözlerini devirdi ve önündeki peçeteyle oynaya başladı.Uzun süren sessizliğin sonunda garson gelmişti.İkisi de bir şeyler ısmarladı ve gittiğinde Nate hemen konuşmaya koyuldu.Zor beklemiş gibi bir hali vardı. ''Ben anlayamıyorum Natalia.Sen çok değişmişsin.Benim sevdiğim,aşık olduğun Natalia değil gibisin.'' İşte gerçekten kırılmıştı Natalia.Birden kalbinin acıdığını hissetti.Nefes almakta zorlanıyordu.Kalbinde kocaman bir boşluk açılmıştı.Buna katlanamazdı.Yani Nate'in onu sevmemesine veya onsuz olmaya.Hemen başını öne eğdi.Gözleri bu sefer fazlaca dolmuştu.Gözyaşlarına akmaması için yalvardı.Lütfen,lütfennn...Ama olmamıştı.İşte bir damla yaş masaya damlamıştı bile.Onun yüzüne bile bakamıyordu.Nate'se şaşırmıştı.Onu üzmeyi istemezdi tabiki de.Hemen uzandı ve yüzündeki göz yaşını sildi. ''Ben üzgünüm Natalia,seni üzmek için söylememiştim bunu...Yalnızca bana karşı soğuksun.Benden uzaksın.Anlatmak istediğim buydu.Lütfen ağlama...'' Ama yapamıyordu işte gözyaşları durmuyordu.Hemen peçeteyi aldı ve tüm gözyaşlarını sildi.Göz göze gelmemek için uzaklara yöneltti bakışlarını. ''Üzgünüm,kendimi tutamadım.Sadece bir an yeni Natalia'yı sevmediğini düşündüm.Bu çok acı verici Nate...''

Uzun süre güldüler bu süre zarfında Natalia mümkün olduğunca burnundan nefes almamaya çalışıyordu.Bunun hiç bu kadar zor olacağını düşünmezdi.Ama ne olursa olsun Nate'in yanında olmak huzur vericiydi.Onun yanında emniyetteydi sanki.Kimse ona bir şey yapamazdı.Nate o kadar güven veriyordu ona.Bugün ilk defa gözlerinin içine baktı Nate'in.O zaman anladı ki ondan asla vazgeçemezdi.Masmavi gözleri ona aşkla bakıyordu.Natalia'yı ne kadar sevdiğini karşıdan gelen birisi bile kolayca anlardı.O kadar seviyordu onu.İşte bu yüzden incitemezdi onu.Bunları düşünürken başını Nate'in omzuna yaslamıştı.Sıcakcık ve huzur vericiydi.Tabi o çekici kokuya dayanabilirse.Bu koku onun kalp atışlarını hızlandırıyor,onu deli ediyordu.Buradan Nate'in damarlarındaki kanın atışını bile duyabiliyordu.Tekrar Nate'nin gözlerine baktı.O sırada Natalia'nın yüzüne bir tutam saç düşmüştü.Nate çok dikkatli bir şekilde yüzündeki saçları arkaya attı.Şimdiyse eliyle yüzünü okşuyordu.Onun sıcacık elini yüzünde hisetmek harikaydı.''Seni seviyorum Natalia'' Bunu söylerken gözleri kendinden emin bir şekilde Natalia'ya bakıyordu.Ondan bir cevap bekler gibi bir hali vardı.Natali da karşılık verdi ona: ''Ben de seni..'' Fakat bu anı bozan Natalia'nın karnının gurultusu olmuştu.İkisi de gülmeye başladılar.''Hadi bir an önce yemeye başlayalım yoksa açlıktan öleceksin.''

Natalia "Ben de seni.." dedi. Bu iki söz Nate'in yüreğini ferahlatmıştı. Çünkü Natalia'dan şüpheleri vardı. "Şüphe mi?" dedi içinden. Ve kendine kızdı. Natalia onu seviyordu. Bunu NAte de biliyordu aslında. bu şüphede neydi şimdi?
Tam o sırada Natalia'nın karnının gurultusunu duydu. Güldü ve "Hadi bir an önce yemeye başlayalım yoksa açlıktan öleceksin" dedi.Natalia Nate'ye baktı ve " Bana bir şey olmaz. Yani en azından açlık bana bir şey yapamaz merak etme." dedi. Bu söylediklerinde şaka yapmıyordu yapmıyordu. Ve Nate Natalia'nın şaka yapmadığını biliyordu. Zoraki bir gülümsemeyle önce Natalia'ya baktı. Sonra ayağa kalkarak " Eee, burdan sonra ne yapmak istersiniz Küçük Hanım?" dedi. Nate Natalia'dan cevap bekliyordu. Diyeceği yer her neresiyse oraya gideceklerdi hemen. Natalia'nın isteklerini yapmak Nate'yi mutlu ediyordu. Mutlu ediyordu çünkü Natalia mutlu oluyordu...

Onunla burda durmak istiyordu ama artık gitmeliydi.Kurallar gereği...''Nate artık gitmeliyim...Kurallar böyle.Daha fazla kalamam.'' Nate bunu duyduğuna üzülmüştü biraz.Önce dalgın dalgın ona baktı sonra yanına geldi.Ellerini tuttu ve gözlerinin içine baktı. ''Natalia bir sorunun olduğunda her zaman yanındayım,bunu unutma.Seni hep sevdim ve seveceğim.Ve aradığımda lütfen aç...'' Ne kadar da içten ve iyiydi ona karşı.Hayatında başına gelen en iyi şeydi belki de.Onu asla kaybetmeyecekti. '' Peki Nate.'' dedi ve birlikte dışarıya çıktılar.Natalia için ne kadar zor da olsa ayrılık zamanı gelmişti...


Not:Rp bitmiştir.