Dertler (Natalia-Nathaniél)

Dün gece olanlar epey hırpalamıştı Natalia'yı.Oceane ve Nina'nın onun gözü önünde böyle acı çekmesi onu harap etmişti.Bütün gece(gündüz) uyuyamamıştı ve Aphrodite'yle olan odasının penceresinin önünde dışarıyı seyretmişti.Dışarı bir ressamın çizdiği bir tablo gibiydi.Sessiz ve hareketsiz.Aynı derecede mükemmel.Gözleri uzaklara dalıyordu.Olanları düşündükçe hayatının ne kadar değiştiğini fark etti.Eskiden böyle dertleri yoktu.Herkesin imrendiği bir hayatı,anne ve babası,mükemmel bir sevgilisi vardı.Herkesin arzuladığı ama Natalia'ya ait olan.Nathaniél.Şimdiyse kendisinin iğrenç istekleri yüzünden her geçen gün istemeden ondan uzaklaşıyordu.Onu incitmemek içindi sözde.Ama ona böyle uzak durması onu daha fazla kırıyordu.Natalia bunun farkındaydı.Ellerini göğsünde birleştirmiş hala uzaklara bakıyordu.Sonra üzerini değiştirmediğini farketti.Hala aynı kıyafetleydi.Eskiden hiç yapmadığı şeyleri yapar olmuştu.Normalde olsa günde iki üç kez kıyafet değiştirirdi fakat olanlar buna aman vermiyordu.Daha sonra cebindeki tekefonun sesiyle irkildi.Bu Nathaniél'di.Ona bir mesaj atmıştı. ''Nasılsın aşkım?'' Birden Nathaniél'i özlediğini farketti.Hemen tekefonun rehberinden ismini bulup onu aradı.Daha ilk çalışta telefon açılmıştı bile. ''Natalia beni arayacağını hiç beklemiyordum.'' Ne kadar sevindiği sesinden belliydi.Uzun süren sessizliğin sonunda Natalia konuştu. ''Seni çok özledim.Hemen buluşabilir miyiz?'' Nathaniél'in hızlı hızlı soluk alışları duyuluyordu telefonda.Aceleyle konuştu. ''Tabi ki.Ben de seni çok özledim.10 dakika içinde Starbucks'ta buluşalım.'' dedi ve '' Peki görüşürüz.'' Nathaniél'in bir şey demesine fırsat tanımadan hemen kapadı telefonu ve en sevdiği kırmızı tuniğini altına da açık renk kotunu giydi.Siyah yükse topuklu ayakkabılarını da giydikten sonra fondotenle işaretin kapadı.Çantasını aldı ve hızla yola koyuldu.Beş dakika içinde oraya varmıştı bile...

Yine içi kıpır kıpırdı. Natalia'yı göreceği zaman hep böyle olurdu zaten. O yüzden çok tanıdık geliyordu bu duygu. Tanıdık ama eskisinden daha az... Hemen dışarı çıktı. Bir kaç dakika sonra oraya varmıştı.
Hemen içeri girdi. Natalia ordaydı. Bekliyordu. Ama bir farklılık vardı. Yorgun gibiydi. Bu haliyle bile çok güzeldi ama. Nate ne olduğunu merak etmişti. Birden kötü düşünceler geçti kafasından. Ancak onları hemen attı. Çükü bu anı berbat etmek istemiyordu.. Natalia'nın yanına yürüdü hemen.
Natalia ayağa kalktı ve Nate'e sımsıkı sarıldı. Ona ne zamandır böyle sarılmıyordu. Nate iyice şüphelenmeye başladı. "Aşkım iyi misin" diye sordu Nate. Natalia yüzünü Nate'nin göğsüne gömmüştü. Yine kolları arasında kaybolacak gibiydi..
Natalia cevap verdi. "Dün Gece Evi'nde çok kötü şeyler oldu. Ben kendimi çok kötü hissediyorum."dedi. Nate yine meraklandı. "Ne oldu tatlım? Anlat bana.." diye sordu. Natalia "Tamam. Ama önce oturalım."dedi. Nate onu başıyla onayladı. Sonra "Ben 2 kahve alıp geliyorum"dedi ve Natalia'nın yanından ayrıldı...

Nedense Nate'in hep yanında olmasını istiyordu.Sadece kahve almak için kalkmıştı ama kendini çok yalnız hissediyordu.Bu çok garipti.Gitgide paronoyaklaşıyordu.Kahve almak için giden Naté'in arkasından baktı.Beyaz baskılı bir t-shirt altına da çok güzel bir kot pantolon giymişti.Her zamanki gibi çok yakışıklı görünüyordu.Nedense gün geçtikçe Nathaniél konusunda daha da hassaslaşıyordu Natalia.Hep yanında olmak,onu korumak istiyordu.Sanki sevgisi güngeçtikçe güçleniyor gibiydi.Daha sonra etrafına bakındı.Kafede çalışanlardan başka kimse yoktu.Bu durmunu baya bir garipsemişti.Acaba saat kaçtı.Çantasından telefonunu çıkardı ve birden gözleri irileşti.Saat sabahın beşiydi.Bir an yine duygulandı.Nate onun için sabahın beşindde koşa koşa buraya gelmişti.Ne kadar da tatlıydı.Yine istemeden gülümsüyordu.O böyle gülümserden Naté gelmişti bile. ''Hey az önce ağlayacak gibiydin şimdiyse gülümüsüyorsun.Ne oluyor sana böyle?'' dedi ve gülmeye başladı.Bu gerçekten komikti.Natalia da ona katıldı.Bir süre güldükten sonra. ''Aslına bakarsan saati gördüm ve bu saatte benim için buraya gelmen hoşuma gitti.Hepsi bu..'' Nathaniel keyifle gülümsedi. ''Hmm demek öylee...'' dedi komik bir sesle ve Natalia'yı öptü.Bu biraz uzun sürmüştü.Ama gerçekten onu ne kadar sevdiğini hatırlatmıştı.Natalia yine kendini güvende hissetti. ''Peki bugün bu kadar üzgün ve yorgun görünmenin nedeni nedir aşkım?'' Önce derin bir nefes aldı ve yaşanılanlar gözünün önüde canlanmıştı.Ne kadar da kötü olduğunu hatırlayınca birden titredi...

Natalia olanları anlattı ona uzun uzun. Gerçekten kötü bir durumdu. Oceane'yi tanımıyordu Nate. Ama yine de onun için üzülmüştü. Natalia daha da üzülmüştü. Kendini harap etmişti. ÇAresiz görünüyordu. Yorgun. " Bütün olanlar beni çok sarstı. NEden bilmiyorum ama korktum." dedi. Nate şaşırdı. "Neden korktun tatlım"diye sordu. "Korktum çünkü bizi düşündüm...." derken NAte iki parmağını Natalia'nın dudağına götürerek onu susturdu. "Bize asla böyle bir şey olmayacak. Biz hep biz olacağız. Hep birlikte olacağız."dedi. Natalia güldü ve "Öyle. Ama senden uzak kalmak istemiyorum. Gece Evi'nde kendimi yalnız hissediyorum"dedi. Nate bu Gece Evi'ni iyiden iyie merak etmişti. "NAtalia beni Gece Evine götürsene?"diye sordu. Natalia şaşırdı..

Olanlar Natalia'yı derinden etkilemişti.Onları bu şekilde gördüğünde aklına gelen ilk şey Natalia ve Naté'in de bu durumlara düşüp düşmeyeceğiydi.Zaten birbirlerine uzaktılar ve eskisi kadar sık görüşemiyorlardı.Ya bir süre sonra Naté başka birine aşık olursa?İşte o zaman ne yapacağını gerçekteen kestiremiyordu Natalia.Hayatın bir anlamı kalmazdı belki de onun için.Sonunda dayanamayıp bu düşüncelerini Naté'le de paylaştı.Naté'nin verdiği cevap bir nebze de olsa içini rahatlatmıştı: ''Bize asla böyle bir şey olmayacak.Biz hep biz olacağız.Hep birlikte olacağız...'' Ona sımsıkı sarılmak bir daha da bırakmak istemiyordu.Zaman Naté'nin dediklerini kanıtlamak için vardı.İnşallah dediği gibi sonsuza dek birlikte olurlardı.Ama Natalia'nın içindeki endişe onu konuşmaya itmişti: ''Öyle.Ama senden uzak kalmak istemiyorum.Gece evinde kendimi yalnız hissediyorum.'' İçinden geçenleri söylemişti işte.Naté bunun üzerine önce meraklı bir ifadeyle baktı.Sonra da düşünceli bir şekilde camdan dışarıya yöneltti bakışlarını.Uzun süren sessizliğin sonunda konuşmuştu: ''Natalia beni Gece Evi'ne götürsene?'' Natalia çok şaşırmıştı bu istek karşısında.Şaşkınlığın sonucunda biraz sert çıkmıştı. ''Bunu nasıl yapabilirim Naté.Biliyorsun Gece Evi'ne insanlar giremez!'' Naté biraz kırılmışa benziyordu.Hemen yüzünü astı. ''Benim için kuralları çiğneyemez misin yani!?'' Natalia arada kalmıştı. ''Peki Naté gidelim öyleyse...''

Natalia'nın neden bu kadar sinirlendiğini merak etmişti Nate. Aklına gerçekten kötü bir kaç düşünce doldu. Sonra kendine kızdı. Çünkü Natalia asla böyle bir şey yapmazdı. Natalia Nate'in olmayan şeylerden kuşkulandığını fark etti. Sonra devam etti "Peki Nate gidelim öyleyse..."dedi. Nate rahatladı. Ama bu sefer de Natalia'nın bozulduğunu fark etti. "Bu isteğim seni üzmedi umarım. Ben sadece sevgilimin ben yanında olmadığımda nerede ve kimlerle vakit geçirdiğini merak ediyorum." dedi. Natalia gülümsedi. Nate'in dudağına küçük bir öpücük kondurdu. "Biliyorum tatlım.. Hadi o zaman gidelim" dedi. Nate başıyla onayladı ve ayağa kalktılar. İkisi de gülüşerek yola koyuldular...

Onunla olmak huzur veriyordu Natalia.'ya.Onun yanında kendi oluyordu.Dışarı çıktıklarında hava yavaşça aydınlanmaya başlamıştı.Görülmeye değer bir manzara vardı.Her yer ışıl ışıldı.Natalia Naté'nin gözlerinin içine baktı.İnşallah Gece Evi'nde başlarına bir şey gelmezdi.Elini tuttu sıkıca.El ele yürüyor aynı zamanda konuşuyorlardı. ''Şu Gece evini gerçekten çok merak ediyorum.Bilirsin oradakiler nasıllar falan.Gerçekten merak ediyorum...'' Natalia düşündü önce.Gece Evi'nin de pek bir farkı yoktu aslında.''Aslına bakarsan orda dersler gece işlenir.Bunu sana söylemiştim.Onun dışında bende olduğu gibi kimilerinde değişik özel güçler bulunur.Bilirsin işte.Esrarengiz şeyler.'' Naté biraz şaşkın baktı.Bu Natalia'yı güldürmüştü.Gülüşe gülüşe yürürlerken birden birisi koşarak onlara doğru gelmeye başlamıştı.Olamaz Natalia onu daha önce görmüştü.O iz sürücüydü!

Birden sadece tek bir duygu hissetmeye başladı. Aşk yerini acıya bırakmıştı.
Acı hissediyordu. Zor da olsa "Natalia..." diye fısıldadı. Acıya rağmen onu düşünüyordu. Nate'in acı çekmesine üzülecekti. Ama Nate onun üzülmesini istemiyordu ki. Ayağa kalkmayı, ben iyiyim demeyi denedi ama olmadı. Yapamıyordu. Kendini toplayamamakla kalmamış artık dışarıyı da göremiyordu. Natalia'nın nerde olduğunu bile bilmiyordu. Aslında biliyordu. Onun orada olduğunu hissediyordu. Nate'ye güç veriyordu. Natalia bir şeyler fısıldıyordu. Sürekli. Ama fısıltılar bağırmalar, çığlıklara dönüşüyordu. Nate'in kulağını tırmalıyordu.

İz sürücü Naté'i işaretlemiş ve koşarak oradan uzaklaşmıştı.Naté o kadar güçlüydü ki çığlık bile atmamıştı.Ama vücudu kasılmaya başlamıştı.Yavaş yavaş yere doğru iniyordu.Natalia onu tutmaya çalıştı ama olmuyordu.Onu kaldıracak kadar gücü yoktu.Naté gözlerinin önünde acı çekiyordu.nefes almakta zorlandığı belliydi.Natalia telaş içindeydi ne yapacağını bilemiyordu.Snaki içinden bir parça kopmuştu.O sırada Naté'in sesini duydu: ''Natalia...'' O halde bile onu düşünüyordu.Hemen onun yanına çöktü.Saçlarını okşuyor,ona teselli vermeye çalışıyordu.Ardından elementinden yardım istedi.Naté'in iyileşmesi için kendini bile feda edebilirdi.Naté sonunda bağırmaya başlamıştı.Boğazını parçalayacak güçte çığlıklarla bağırıyordu.Tüm yüzü kıpkırmızı olmuş,boynundaki damarlar belli oluyordu.Mendille yüzündeki terleri sildi Natalia.Onu teselli etmeye çalışıyor,kulağına bir şeyler fısıldıyordu.Bir yandan da güçlü olmaya çalışıyordu.Ama bunun ne kadar süreceğini bilmiyordu.Şu an Naté'in içinde olduğu durumun ne kadar acı olduğunu biliyordu.Kendi de yaşamıştı.İnsan bu durumsa ölmeyi tercih ediyordu...

Gerçekten bir an nasıl da korkmuştu Natalia.Ama şimdi Naté yanındaydı ve ona espri bile yapıyordu.Bu durumda bile tek derdi Natalia'yı eğlendirmekti.Ama o bu haldeyken Natalia'nın eğlenmesi söz konusu bile değildi.Onun kolunu sımsıkı tutmuştu.Sanki onu kaybedeceğinden korkar gibi.Daha sonra bunun farkına vararak bıraktı kolunu.Ona nasıl olduğunu sordu telaşla.Naté ise hala iyi olduğunu söylüyordu ama hiç de iyi görünmüyordu.Gözleri değişmişti sanki.Eskisi gibi değildi yani.Aynı Natalia'ya olduğunu gibi.Naté sadece ona neler olduğunu anlayamamıştı.Ve bir cevap bekliyordu ondan. ''Bak Naté galiba sen işaretlendin...'' demesiyle Naté'in değişen gözleri kocaman kocaman olmuştu.İşte o zaman alnına doğru baktığında safir rengi hilali gördü Natalia.Gerçekten de işaretlenmişti. ''Ne?Bu da ne demek oluyor şimdi?İşaretlendin de ne demek?'' Naté'in arka arkaya sorduğu sorular bitmek bilmiyordu.Ama bunları yanıtlamadan önce ayağa kalkması biraz iyi olması gerekliydi. ''Sana açıklayacağım ama önce iyi olduğunu bilmem gerekli..'' dedi.Naté boş boş yüzüne baktı ve kalkmaya çalıştı.Hemen doğrulmuştu bile yerinden.Her tarafını inceliyordu. ''Bak gayet iyiyim ve senden bir açıklama bekliyorum aşkım..'' dedi ve en tatlı gülümsemesini yerleştirdi yüzüne. ''Pekala buna sevinir misin bilmiyorum ama işaretlendin.Yani sen de vampir olmak için seçilenlerden birisin.Şu anda alnında içi boş br hilal var.Şu andan itibaren toparlanıp Gece Evi'ne yerleşmelisin.Aksi takdirde ölürsün..''

Neydi şimdi bu şaka mıydı?
"İnanamıyorum. Ben artık senin gibiyim. Hiç bir engel kalmadı. biz hep birlikte olacağız yani.." dedi. Natalia güldü. "Evet hep birlikte olacağız.."
Yaşayacakları her neyse hiç önemli değildi. Önemli olan Natalia ile olmasıydı...
Sonsuzluğun bu küçük parçasını paylaşıyorlardı.
Tıpkı diğerlerinde de olacağı gibi.
Natalia'yı öptü sonra. Birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Asla bırakmayacaklardı...
Nate "Seni seviyorum" diye fısıldadı.
Natalia ise öpücükle cevap verdi ona...






not: rpg bitmiştir