Toparlanma. Yeni birşeylermi var?

Yemeğimi yerken Oceana'nın yanımda olmasından çok mutluydum. O bayıldığım gülümsemesini nasıl özlediğimi o an farkettim. Yemekte tek beni rahatsız eden şey Kenn'in bi mızrak hibi üstüme kilitlenmiş gözleiydi. Bakışarında acı, öfke -ondan beklenecek biçimde- ukalalık ve sanki birazda pişamanlık gördüm. Buna emin değildim aslında. Yani onun pişman olmuş olabileceğini pek düşünmüyrdum. Sonuçta o Kenn'di. Kolay kolay pişman olmaz, kızların sevgilisi biricik Kenn. Ah ne harika. Yemekteyken yanına oturmuş ve devamlı orasını burasını öpren kızları acıyla öldürmemek için kendimi zor tutmuştum gerçekten. Ya neden öpüp duruyorlardı ki? Sevgililermiydi? Hepsiyle mi? Bunun olmama olasılığı çok büyüktü Kenn'in bu zamana kadar tek uzun süreli ilişkisi oceana diye biliyordum ben. Ve benim bu dümende dönen herşeyi bidiğimi düşünürsek, hayır Kenn'in sevgilisi olmazdı. Olmamalıydı. Yanlarındaki kızları dersten sonra bir görmeliydim. Özlemişdirler beni. Yemeğimi bırakıp dudağımı ısıra ısıra salondan çıktım. Oceana'nın meraklı bakışarınada sorun yok diye bi ağız hareketi yaptım. İçimdeki -kendime bile itiiraf edemediğim- kıskançlık, beni deli ediyordu. Ve bunu ocena ile konuşamazdım ne kadar artık sevgili olmasalarda, bunu yapmaya cesaretim yoktu. Helede olanlardan sonra. En azından şimdilik.

Kendimi dışarı attığımda bir iç çektim. Ve avluya doğru yürümeye başladım. Oradaki bankalr bana hep huzur verirdi. Bankı bulup oturdum, çok dar olmayan kotum rahattı. İyice gevşedim. Rahatımı bozan şey se tanıdık ayak sesleriydi. Tanıdıktı ama çıkartamıyordum. Arkamı dönmemem de gerek yoktu, muhtemelen ders için bitki toplayacak ironi ineklerden biriydi. Keyfime bakmaya karar verdim. Beynimi kemiren kıskançlığı bi kenara bırakmak zor olacaktı. Ama ben ninaydım. Bunu da yapardım.

Uzun süredir olanlar canımı öyle yakıyordu ki.Oysa eskiden hayat ne güzeldi.Kızlarla takılır -ki hergün başkasıyla- günümü gün ederdim.Şimdiyse Nina,onun garip işleri ve bir de elimin acısı var.Aslına bakılırsa elimden daha çok acıyan yerse kalbim.Bu bana ilk defa oluyor.Nedendir bilinmez şu Nina ve yaptıkları canımı acıtıyor.Tam ona açılacağım derken başka bir şey çıkıyor ve ben yine kendimi kocaman bir boşluğunun ve başka kızların kollarında buluyorum.Belki onu unuturum diye.Geçen zamanla artık Nina'yı sevdiğimi kendime itiraf edebildim.Artık inkar etmenin bir anlamı olduğunu düşünmüyorum.Çünkü bana göre o başkaydı.Gerçekten eğlenceliydi ve nedense bir elmenın iki yarısı olur ya hani onun da benim diğer yarım olduğunu düşünüyorum.Bu konuda haklı olduğumu da biliyorumm artık.İtiraf etmek istiyorum ama olmuyor işte.Bunları düşünürken yemekhanede çatalımla yemeği bir o yana bir bu yana itiyorum.Yanımdaki kızlar sürekli gülüşüyor ve bana açık bir şekilde sarkıyorlar.Kimi ileri gidip şapur şupur öpüyor.Her zamanki havalı tavırları elden bırakmadığım için arada onların hoşuna gidecek şeyler söylüyorum ama aslında gözüm Nina'da.Oceane ile barışmışa benziyor.Yan yana oturuyorlar.Bütün yemek boyunca gözümü ondan ayırmadım.Sanırım o da baktığımın farkında ve arada kaçamak bakışlar atıyor.Sonra kızlardan biriyle konuşurken aniden Nina'nın bir bakışını yakaladım.Hey bı kıskançlık bakışıydı.Biraz şaşkın bakışlarımı yine ona diktim.Nina ise sinirlendiğini belli etmeyecek gülümsemesini yüzüne yerleştirmiş dışarı çıkıyordu.Kalbimin sesi konuşmuştu yine.Onun peşinden gitmemi söylüyordu.Ben de dediğini yaptım.Onun peşinden avluya kadar geldim.Sonunda Nina banka oturdu.Bense arkasındaki çalılığa geçtim.Kahretsin ki çıtırdı çıkarmıştım ve Nina birinin orada olduğunu anlamıştı.Mecruren ortaya çıktım.Kibirli gülümsememi yüzüme yerleştirdim ve : ''Selam...'' dedim.Nina şaşırmıştı.

İnek diye tahmin ettiğim çocuğun bir süre arkamda durmasına bi anlam verememiştim. Benimi kesiyordu? Tanrım umarım öyledir çünkü şu an birilerine bağırıp Kenn'e olan sinirimi birinden çıkarmaya ihtiyacım vardı. Çocuğu biraz daha bekledim eninde sonunda gelecekti karşıma, kaçamazdı. Eninde sonunda bulurdum onu. O da biliyor olacak ki birkaç adı sesi duydum. Harika geliyordu. Gel gel ecelinee geliyorsun canım Duruş pozisyonumu değiştrdikten sonra alayycı ve ezici gülümsememi geitirdim yüzüme. Her kimse canı çok yanacaktı bu gece, hemde çok. Yazık Başımı sağa çevirdiğimde ilk gördüğüm şey bir karaltıydı. Gözlerimi kısıp ücudumu dikleştirdim, gözlerim keskindir. Biraz daha baktıktan sonra, kendimi lanetliyecek derecede beni snirlendiren kişiyi gördüm. İlk önce boş boş baktı. Sonra o -ne kadar kıssamda bayıldığım- alaycı gülümsemesi geldi yüzüne. Kendimi ona kaptırmamak için zar zor, çabalayarak gülümsememi sürdürdüm. İçimdekileri bilmesine gerek yoktu. Akılalmaz ve saçma duygularım benimle kalsa daha yararlı olurdu herkes için. Hem benim nasıl hissetiğim çok önemli değldir çoğu zaman. Bi makine gibi insanları küçük düşürüp ezmeye programlanmışım. Görevim bu. Ve makineler hissedemez. Ne sevgi, ne sabır nede aşk... Kendime yasak kıldığım keimeleri düşünmeyi bıraktığımda onun eşsiz ve ukala sesini duydum. "Selam" demişti. Heyecanını ve hüznünü, ukala tınısıyla saklıyabileceğini düşünmüştü. Ama ben onu tanıyordum, içindeki hala yaşayan kırılgan ve hissedebilen çoccuğu tanıyordum. Ukala bi sesle karşılık verdim. "selam yalnız çocuk, ne işin var buralarda?"büyüleyici gülümsememi takınıp harika gözlerimi ona dikip ellerimi göğsüme kavuşturdum.

Yine aynı sahne,yine aynı oyuncular.Bugün de diğerleri gibiydi.Tam bir dejavu!Nina yine kontrollü,bilmiş tavırlarda ve her zamanki gibi seksiydi.Uzaktan yaklaşırken önce yüzünde sinirli,ukala ve bilmiş bir eda vardı.Ama gelenin ben olduğumu anladığında -her zaman olduğu gibi- önce şaşırmış sonra yüzünden hüzünlü bir bakış geçmiş ama aradan bir dakika bile geçmeden yine ukala ve havalı tavrını yüzüne asmıştı.Neden bir kere bile olsun biraz iyi davranmıyordu.Bu havalı tavrı nedendi diye düşündüm.Sonra aklıma bu tavırların tam da benimkilere benzediğini üzülerek farkettim.Demekki dışarıdan ben de böyle gözüküyordum.Bunları düşünürken yüzümdeki kibirli gülümsemenin kaybolmaması için çaba harcıyordum.Nina ise olduğu yerde belini dikleştirmişti.Saldırıya geçeceği her halinden belliydi.Buraya ne diye gelmiştim sanki?O anda doğduğum güne bile lanet ettim içimden ve Nina'nın saldırı cümlesini bekledim.''Selam yalnız çocuk, ne işin var buralarda?"Bunu büyüleyici ses tonuyla söylemişti.O en sevdiğim bakışlarını gözlerime dikmiş benden bir savunma bekliyordu.Kendimi savunacak veya burada neden bulunduğumu anlatacak halde değildim.Zaten anlatmayı da hiç düşünmüyordum açıkçası. ''Benim yalnız oluşum seni pek bir mutlu ediyor bakıyorum...'' dedim ve ben de gözlerimi ona kilitledim.Ona kızgındım.Aoron'la onu gördüğümden beri ve artık bana bir cevap borçlu olduğunu düşünüyordum.Ve gururum onu üzmemi istiyordu.Bu kez kalbim değil mantığım devreye girdi yavaşça. ''Ayrıca ben sevgili bulmam.Az önce yemekhanede olduğu gibi onlar gelip beni bulur.'' dedim ve en sert bakışımla Nina'ya baktım.Bana bir açıklama yapacaktı bugün.

Bana sonsuzluk kadar uzun gelen bir süre sonra, konuşmak için bir nefes aldı. -nihayet- tanrım bu kadar kızgın olduğum birinin ne diyeceğini neden bu kadar merak ederdim ki? Kesinlikle normal değildim. Ona öldüresiye kızgındım, 1. nedeni beni suçlamasıydı bana olan güvensizliği. 2. nedeniyse beni sevdiğini düşünürken neredeyse bir düzine kızla vakit geçirmesiydi -oynaşmasıydı desek daha doğru olur-Benim yalnız oluşum seni pek bir mutlu ediyor bakıyorum...' evet ediyordu tabii. Ama yalnızlığı ediyordu bir düzine kızla kend,n, yatakta sanması değil. Dusağımı ısırdım.Benden beklenmeyecek bu aptalca kıskançlık, beni benden almıştı. Tanrım ne oluyordu bana? Beni neden bu kadar ilgilendiriyordu? Neden ondanda diğerleri gibi geçemiyordum? Yada onu rezil etme duygum diğerlerinkinden farklı olarak gelişiyordu sanki? Onu rezil etmek istiyordum hemde aşırı. Yüzünün kızaracağı şekilde. Ama bunu art niyetle istemiyordum. İşte bu şaşırtıcıydı. Ayrıca ben sevgili bulmam.Az önce yemekhanede olduğu gibi onlar gelip beni bulur.' Hah! ne sanıyordu bu kendini? Ona bir sürtüklük gösterirdim bu sefer elini değil kolunu kırardı. Şapşal şey. Neymiş kızlar onu bulurmuş. Hah! Beni bilmiyordu sanki. Hadi ama okuldaki tüm çocukları en fazla 5 dk da baştan çıkarabilirdim. Bunu o da biliyordu. Ama iyi yerden vurmuştu beni. Kıkanmıştım gerçekten. Hep kıskanç biri olmuştum zaten. Oceana'yı bile kıskanırdım. Neydi o kızın adı carloine mi ne, o kız sırf oceana ile arkadaşlık yaptı diye ağlatacaktım neredeyse. Gerçi üzgün ve hüzünlü olmasam dah beter şeyler yapardım ya neyse. Gülümsememi genişlettim. "Bak Kenn'cim ben o kızlara benzemem şu an senin üstüne atlamak gibi bi fikrim yok" -fena fikir sayılmazdı hani, tamam üstüne atlamazdım ama iyice douklmak istiyordum- kahretsin ironiğin tekiyim. "Ayrıca sen bana güvenmiyorsun, konuşmaya bile gerek yok. Eğer güvenseydin ilk önce sorardın" bu ses tonum ne kadar istemesemde hüznümü belli etmişti. Sesim tiz çıkmıştı. Ona açıklama yapabilirdim. Ama ilk önce özürdilemeliydi. Bana güvenmemiş olmasının bedelini -ve o kızların- hesabını fena soracaktım.

Sözlerim üzerine Nina sinirden beni dövmek istiyordu.Bu sefer yüzündeki ifadeyi saklayamamıştı.Gözlerini kısmış sinsi bir kedi gibi bakıyordu bana.Bir kaşık suda boğacak gibi.Acaba bir kez olsun o gözlerin bana aşkla baktığını görebilecek miydim?Böyle giderse hiç olmayacağa benziyordu.İçimden hayatıma binlerce kez küfrediyordum.Halbuki çoğu erkeğin hayal ettiği hayatı yaşıyordum.Zengindim,yakışıklıydım,etrafımda bir sürü kız vardı ve de sonsuz hayata doğru yaklaşıyordum.Vampir olmama az kalmıştı.Ama mutlu değildim.Kendimden üç yaş küçük ama tanıdığım en zeki kızlardan biri olan Nina beni deli ediyordu.Böyle benden nefret ederse önümdeki yıllarda sanırım mutlu olamayacaktım.Belki de vampir olduğumda bile onu unutamayacaktım.Bu tam bir kabustu.Ben bu düşüncelerle boğuşurken Nina vericek bir cevap bulmuş ki gülümsemesini genişletmişti.Bense hala sinirli bakışlarımla gözlerinin tam içine bakıyordum.Şu anda havalı olmak gibi bir derdim kalmamıştı."Bak Kenn'cim ben o kızlara benzemem şu an senin üstüne atlamak gibi bi fikrim yok." dedi ve hızla ekledi. "Ayrıca sen bana güvenmiyorsun, konuşmaya bile gerek yok. Eğer güvenseydin ilk önce sorardın" bu ses tonu hüznünü belli etmişti ama ben ondan daha hüzünlü ve çaresizdim. Buruk bir şekilde gülümsedim bu kez.Şu an söyleyeceğim şey her ne kadar canımı yaksa da söyleyecektim işte.Artık içimde tutamazdı.m ''Benim üzerime atlamak gibi bir fikrin olmadığı ortada.Hatta benimle konuşacak kadar bile sevmiyorsun beni!Öyle değil mi Nina?'' Bu kez hüznümü saklamadım ve direkt olarak her şeyi açığa vurdum.Nina şaşkındı.Ne diyeceğini bilemiyordu ve bu hüzün onu da vurmuştu.

Söyledikleri bir kurşun gibi geçti tenimden. Bu soruyu sorracağı, en azından şimdi soracağı aklıma bile gelmezdi. Kenn'i bilirsiniz. Zengin züpbesinin tekidir, hiç br kıza seni seviyorum, beni seviyormusun demez. Kızların aklını başından alacak iltifatlar eder ama aşk ile ilgili şeyler söylediğini hiç duymadım, ve görmedim. Olsaydı öyle bişi, kuşlarım söylerdi. Ah evet haberci kuşlarım var benim. Şimdiki zamana dönmeye karar vererek çatık kaşlarımı gevşettim. Vücudumuda biraz gevşeterek oturdum. Saldırıya gçme pozisyonunda olmama gerek yoktu, Kenn yeterince yaralıydı zaten. Daha fazla üzmek, bana bile yakışmazdı. Söylediklerine odaklandım" Benim üzerime atlamak gibi bir fikrin olmadığı ortada.Hatta benimle konuşacak kadar bile sevmiyorsun beni!Öyle değil mi Nina?'' Sesindeki acının getirdiği tını içimi ürpertti. Bu kadar acı çekiyor olmasına üzüldüm. Değil üzülmeyi herkanhi bir duyguyu hissetmeyi bile haketmeyen adama üzlüyordum...İroniliğin sınırlarını zorladığımı söylemişmiydim? Pekala o acı çekiyordu ama ya ben? Bende çekiyordum. Hem ben ondan daha fazla acı çekiyordum. En yakın arkadaşımda -artık itiraf edebildiğim- sevdiğim adamda bana güvensizlikle doluydu. Bir nebze güvenseler bana, şu an 4 kişiden oluşan 2 çift biçiminde mutlu bi tablo çizebilirdik. Ama bu benim hatam değildi kimse beni suçlayamazdı.
Derin bir nefes aldıktan sonra yine şımark halimi takındım, içm acıdan yanarken gülümsemeyi başarabilen tek kişiydim sanırım. Sert bakışlarımı tüm vücudunda gezdirdim. "Seni sevmiyorum Kenn, sevilmeyi haketmiyorsun" Söylediğim yalan bir an tüm bedenimin çalışmasını durdurdu. sesim buzdan kaplamaydı. Ruhsuz ve hissiz. "Bir nebze güvenin yok bana" Sesim yine kararlılığını bozmuştu. Kırılgan bir hal aldı. Bu gece numara yapmamaya karar verdim. Hüzünle doluyken, gülüückler saçmıyacaktım.

Yine sözlerim ağır gelmiş olacakki Nina can evinden vurulmuş gibi bakıyordu.Ne yapacağını bilemiyordu.Gerçekten bu olay artık nereye kadar uzayacaktı merak ediyordum.Ama az önce de dediği gibi Nina'nın hop diye kucağıma atlamayacağı aşinaydı.Sinirden deliye dönmeme az kalmıştı açıkçası.Bu kez gerçekten sağlam bir duvar bulup ona kafa atacaktım.Belki böyle sinirim biraz olsun azalırdı.Bu esnada Nina acı çeker gibi bir ifadeyle baktı bana ama benim bunu fark ettiğini anladı ve hemen kibirli ifadesine -tekrar- geri dödü.Gerçekten delirmeme az kalmıştı."Seni sevmiyorum Kenn, sevilmeyi haketmiyorsun!" İşte şu anda ruhu elinden alınmış gibi bir garip bakıyordu.Hissiz gibiydi.Ama ben onun söyleyeceklerinin bundan ibaret olcağını adım gibi biliyordum ki söyleyeceklerini sabırla bekliyordum.Bugün Nina tüm kozlarını oynayacaktı.Tabi ki bende... "Bir nebze güvenin yok bana..." Sesi yine kararlılığını bozmuştu. Kırılgan bir hal aldı aniden.Gerçekten kafam karışmıştı.Neden Nina bu kadar karmaşıktı.Yalnızca seni sevmiyorum dese gerçekten beni sevmediğini bilecektim ve bir daha da onunla uğraşmayacaktım.En azından kalbime gömecektim ama o bu cümlenin yanına bir de bir nebze güvenin yok bana gibi yoruma açık bir cümle koyuyordu araya.Nina beni sevmiyormuydu yoksa ona güvenmediğim için bana kızıyormuydu? ''Bu ne demek oluyor şimdi?Sana olan güvenimi pek de umursadığını zannetmiyordum açıkçası...Yoksa önemsiyormusun?Seni artık anlayamıyorum Nina!'' Nina yine beklemediği bir cevap almıştı...

Cümleme sonradan eklediğim eke pişman olmuştum. Kfa karıştırmaktan başka bir işe yaramıyordu çünkü. Sözylediklerimden sonra eski ruh halime dönemedim, şımarık tavrımı alamayacağımı bilerek uğraşmadım. Madem oyun oynuyorduk, rol yoktu numara yoktu. İçim neyse dışımda o olacaktı. En azından çoğu şey için.. Rol yapmıyacaktım. Bu kesindi ama ona onu sevdiğimi söyelemeye ne niyetim ne de cesaretim vardı. Tam bi korkaktım... Kendime itiraf edebiliyordum artık, ama itiraf etme sebebime açılamıyordum. Kaplamıştım kendimi, saklamış ve buzdan bir kapla kaplanmıştım. Oceana'ya bile açamıyordum içimi. Moronluk!
Yaptığım salaklık cidden salaklıktı. Biliyorum çok saçma bir cümle ama öyleydi salaklık üstüne salaklık yapıyordum. Hem kendimi hemde etrafımdakileri öyle üzüyordum ki... Cadıydım gerçekten. Bu ne demek oluyor
şimdi?Sana olan güvenimi pek de umursadığını zannetmiyordum
açıkçası...Yoksa önemsiyormusun?Seni artık anlayamıyorum Nina!'' Ah beni kim anlıyordu ki? Varsın biri daha anlamasın. Ne kaybederdim ki? Sorunun temelini kavrayınca bir nefes aldım, ve verdiğim karar doğrultusunda şımarık bir ifade takınmadım. "Kenn senin güvenini veya seni umursamasam, şu an seninle konuşmaya tenezzül edermiydim?"Sesimdeki samimiyet kanımı dondurdu.

İşte o kadar konuşma sonrasında Nina ilk bez beni şaşırttı ve yanılttı.Ondan ne böyle içten bakışlar ne böyle kibirsiz bir duruş bekliyordum.Acaba gerçekten beni umursuyor muydu?İstemeden bile olsa bir an ümitlenmiştim.Ama sonradan Nina'nın sağı solu belli olmaz diye sevinmekten zavgeçtim.Hevesim her an kursağımda kalabilirdi.Nina şuracıkta ağzımın payını verip -beni önemsemediğini söyleyip- havasına ve sürtük tavırlarına kaldığı yerden devam edebilirdi.Ona güvenmediğimi söyleyip duruyordu.Evet ona biraz güvenmiyor olabilirdim ama bu benim değil onun yüzündendi.Hem ona güvenmemei istiyor hem de sürtüklük yapmaktan eksik kalmıyor,her erkekle takılıyor veya ve onları baştan çıkarmayı da gayet güzel başarıyordu. Onun için zor olmadığı ortadaydı.Beni de baştan çıkarmıştı hatta kendine aşık etmişti ama şimdi beni terslemekten başka yaptığı bir şey yoktu.Sonra da güven falan bekliyordu.Bu Nina'nın anlayamadığım davranışları yanlızca biriydi üstelik.Ben büyük çıkmazlar iiçinde kaybolmuşken birden Nina onların içinden konuşmasıyla çıkardı beni. ''Kenn senin güvenini veya seni umursamasam, şu an seninle konuşmaya tenezzül edermiydim?"Sesindeki samimiyet beni şaşırtmıştı.Boş bir ifadeyle ona bakıyordum.Benimle bu şekilde -samimi- en son tanıştığımız gün konuşmuştu.Yani şu Oceane'dan ayrılmama kızdığı gün.O gün her şey çok güzeldi ve iyi anlaşmıştık.Ta ki onu öpene ama o zaman da beni affetmişti aslında.Evet evet ta ki Oceane'ın olanları öğrendiği güne kadar...O günden beri beni tersleyip duruyordu.Bu güne kadar ben de onu tabi.''Madem beni umursuyorsun neden hala beni incetmeye devam ediyorsun?Ne halde olduğumun farkında değil misin?Ben hiç bir kız için bu durumlara düşmem...'' dedim ve cümlemdeki eksiğin farkına vardım.Hüzünlü ve alaycı bir gülümsemeyle ekledim. ''Sen hariç...''

Sesimin samimiyetinin verdiği şoku atlatmaya çalışarak ytkunmamı sürdürdm.Bu başka zaman olsa güçsüzlükten başka birşey değildi benim içn ama Kenn'e bi yabancı gibi davranıp rol kesmek canımı yakıyordu ciddi anlamda. Onu incitmek istemiyordum, gerçekten istemiyordum. Hatta kırık olmayan eliyle omzunu boynuma dolayıp beni kendine çekse birşey demiydim? Bilemiyordum. Bu sefer beni öpmeyeceğini biliyordum. Ee az önceki kızları yeterince öpmüştü şapşal. Dudağımı ısırdım. Yaralanmasından kortuğum dudağıma, herzaman cebimde bulundurduğum nemlendiriciden sürdüm. Çilekli tadına bakmadım, yoksa yiyebilirdim. Tekrar cebime attım kremi ve Kenn'in beni izleyeb bakışlarına karşılık verdim.Sözyediklerim onda nasıl bir etki yaratıştı acaba? Merak merak merak! Başka birşey yok! Derin bi nefes alıp devam etti. ''Madem beni umursuyorsun neden hala beni incetmeye devam ediyorsun?Ne halde olduğumun farkında değil misin?Ben hiç bir kız için bu durumlara düşmem... Bay mükemmelin egosunu zedelemiştim. İdam! Ama onu umursadığım gerçeğini değiştiremiyordum işte. Onu deli gibi umursadığım gerçeği değişmiyordu...Sözünün devamı karamel tenimin farkedeilmeyecek derecedede olsa kızarmasına sebebp oldu. Bunu fark etmemişti ama ben acaip utanmıştım. Kahretsin! Ben ve utanmak! Lanet lanet lanet!'Sen hariç...'' Boğazımı temizleyip yüzümü ona çevirip, şu an farkedebildiğim mükemmel gözlerine sabitledim bakışlarımı. Sesim su gibiydi. "Ne söylememi istiyorsun Kenn..."

Ben burda artık can çekişecek haldeyken bile o hala parlatıcısını düşünebiliyordu.Mükemmelliğinden ödün vermemeliydi ne de olsa.Yaptığı şeye takılmamaya çalışıyordum ama sinirimden başaramamıştım.Bu da neyin nesiydi şimdi!?Ben bir şeyler açıklamaya çalışıyordum o ise kahrolası dudaklarını ve lanet olası parlatıcısını düşünüyordu.Belki de boşu boşuna konuşuyordum.Belki de ben gidince arkamdan dalga geçecekti.Beni küçük düşürüp Oceane'a düştüğüm durumları anlatacaktı.Belki de bu da bir oyundan ibaretti.Benden Oceane'ın intikamını almak.Eğer öyleyse güzel başarıyordu.Yüzümdeki ifadesizlik gitgide artarken Nina sarf ettiğim cümlenin farkına varmış olacak ki biraz kızardı.Onu ilk defa utanırken görüyordum.Acaba onun için bu durumlara düşmem onun hoşuna mı gitmişti?Dediğim gibi onu anlamak zordu...Keşke şu lanet olası gücüm beste zırvaları değil de zihin okuma gibi bir şey olsaydı diye geçirdim içimden.Ama yapacak br şey yoktu.Çaresiz Nina'nın cevabını bekledim. "Ne söylememi istiyorsun Kenn..." ne istediğim açıktı. ''Benim duymak istediğimi söylemen anlamsız.Hakkımda ne düşündüğünü bilmek istiyorum sadece.''

Pekala bu kadar yeterdi tanrım bu adrenalin yetmezmiydi artık? Kalbim yerinden çıkacaktı sanki. Her cevabını beklerken, ruhum kanatlanıyor ve uçuyordu sanki. Benim duymak istediğimi söylemen anlamsız.Hakkımda ne düşündüğünü bilmek istiyorum sadece.'' Bu daha harika! Ne vardı böyle bilmeceyle konuşmasaydı sanki? Ona doğrudürüst ne duymak istediğini soryordum, aa o yine akılımı allak bullak edecek birşeyler bulup söylüyordu. Bu işte iyiydi. Kızların onun bir lafına kandıklarına şaşmamak gerek aslında. Gerçi ben şaşmıyordum kısaknıyordum. Lanet olsun! Ama Asıl soru onun duymak istediği şeyi bana söylese bile ona söylermiydim? Merak edilcek soruydu cidden. E bende merak ediyordum. Gerçi merak ettiğim tek şey o değildi, kenn hakkında çok az şey biliyordum. Zengin ve popilerdi. Sadece bu. Ne ailesi, ne akrabaları nede başk birşey...Hiçbişi bilmiyordum onun hakkında. Hiçbir fikrim veya bilgim olmadan birine nasıl tutulabilmiştim ki? Hemde ben. Nina! Akla gelicek şey değildi doğrusu. Okuldaki yalaka kızlar bunu öğrense, neler düşünürlerdi acaba. Birşey yapamazlardı, onlara hadlerini bildiriridim çünkü. Ama ne düşüneceklerine karışamıyordum işte. Lanet olsun! Kendimi toparlayı ona döndüm. "Ne hakkında ne düşündüğümü bilmek istiyorsun? Kenn çıkar ağzındaki baklayı. Neyi bilmek istiyorsun? Konuş"

"Ne hakkında ne düşündüğümü bilmek istiyorsun? Kenn çıkar ağzındaki baklayı. Neyi bilmek istiyorsun? Konuş!"Neden anlamamazlıktan geliyordu ki.Benim neyi merak ettiğim açıkça ortadaydı.Onu sevdiğimi illaha açıkça söylememi mi bekliyordu?Zaten yeterince hırpalanmış ve düşmememem gereken konumlara düşmüştüm.Kız tavlamaya uğraşan ezikler bile bu kadar düşmezdi heralde.Ama Nina'ya bu yetmedi sanırım.Dahasını da istiyordu.Şu an bir uçurum kenarında olsam bunlarla uğraşmaz atlar ve kurtulurdum.Belki o zaman kalbimin ve de elimin acısı dinerdi.Ne diyecektim şimdi?Açık bir şekilde ne sorduğumu sormuştu.Bu soruyu da kıvırabilirdim belki.Mesela neyi bilmek istediğim sence de açıkça ortada değil mi gibi bir şey söyleyebilirdim ama Nina'nın yine aynı soruyu soracağından emindim.Artık kaçamazdım.Ne söylemek istediğimi anlatacaktım.Belki beni reddedecekti.İşte o zaman neler olurdu düşünemiyorum.Düşünmek de istemiyorum açıkçası.Artık ne demek istediğimi anlatacağım ona.Gerçeği ayna gibi yansıtacağım. ''Seni seviyorum Nina!Neden anlamakta güçlük çekiyorsun?Yoksa bile bile mi anlamazlıktan geliyorsun!?Senin de beni sevip sevmediğini soruyorum!'' dedim.Bunları nefessiz söylemiştim ve biraz bağırmıştım.Nina heyecanlanmışa benziyordu.Gülümsememek için kendini tutar gibiydi.Şu an bu söylediklerimi herkesin duymasını istermiş gibi bir hali vardı.İstemeden de olsa muzurca gülümsüyordu.Daha fazla düşemezdim heralde diye geçirdim içimden...

O tüm bunarı döyerken küçük silimi -nutkumu- yutmuş gibi taş kesildim. Bir an göz bile kırpamadım gerçekten. Medusa gözlerime bakmış gibi oldum bir an. Gerçekten nefesim daraldı. Göğsüm sıkıştı. Ne yapacağımı biemeden, kırpmadığım gözlerimle ve taşa dönüş bedenimle ona baktım. Tüm benliğim bunun doğru olmasını diliyordu.Hücrelerimse isyan ediyordu bana. Bunun nedeni, oceana'ydı neden olduğunu 2 saat anlatmama gerek yok. Ne kadar ayrılmış osalarda bu bir ihanet gibi geliyordu. Ama hiçbiride bunu isteddiğini inkar edemezdi. İsitiyordum işte, istiyorum. İtiraf ediyorum sonunda. Gerçekten istiyorum. Biliyorum hakkı yok ve bi sürtüğün tekiyim. Hey bende insanım.. En azından şu an oduğun ruh hai bunu gösteriyor. Hani derer ya midede jeebekler uçuşur aşık olduğunda, bende öyle omuyordu. Koca bir arı miğdeme girmiş tatı tatlı yiyordu sanki beni. Cani beden, cani arı. Ne beklenebiir ki başka? Dudağımı ısırıyor olduğumu farkına varıp hemen bıraktım. Kahretsin yolmuştum. Ama karşımdaki, hayran olduğum çocucuğun bakışlarını üzerimde hissedince ne dudak kadı nede dudağın çatlama tasası. Gözlerimi ona kilitledim. Ne diyecektim? İşte asıl soru! Ne demeliydim? Onu sevdiğimi bile daha yeni itiraf edebilmiştim.. Söyemek hala garip geliyordu ya kuağa.. Peki onada söyleyecekmiydim? Ama birşeyden emindim, beni sevdiğini gerçekten anlamamıştım. Anlamamazıktan gelmiyordum yani. Ama bu neyi değiştirirdi ki? İçimdeki tereddütler boy göstermeye başladı. Ya yalan söylüyorsa? Bu telaş tüm benliğimi sarstı. Ama onun gözerine baktığımda nadir görünen samiiyeti tanıdığımda, telaşlarım uöup gitti. Beni istiyordu. Onu istiyordum. Oceana Aoron'u istiyordu. Aoron sa ona ciddi anamda aşıktı. Norma şartlarda olsa Aoron flört edilecek bir çocuktu. Ne kadar sessiz olsada, kadın ruhundan anlayıp eğlenmeyi bidiğini çok iyi biiyordum. Ama normal şartarda değildik. Kahretsin ki, bu anlam veremediğim aşkla özgürlüklerim de kısıtlanacaktı.. Flört yok, takılmak yok. Kahretsin. Sadece Kenn var. Imm yeterdi sanırım İstemsizce gülümsedim. Samimi gülüşüm onu sevindirmiş ollucakki beni büyüeyen bir tebessümle gözlerini gözerime sabitledi. Hey bu işte iyi değildim gerçekten, cıvık aşk işleri oce'nin olurdu. Ben keyfime bakardım. Şimdiki halim se... Gülünecek durumdaydım. Ama kimse gülmeye cesaret edemezdi.. Hele bi etsinler.. Yakın arkadaşına bie iğrenç bişi yapan bir kızdan korkmaları gerektiğini iyi biliyorlardı. Bakışlarına karşık vererek gözerine baktım. Kahverengi gözleri benimkierden bile güze duruyordu -ki dünyada benimki gibi bi kahve buamassınız- kıskandım. Kaşlarımı düzeterek gerginliğimden kurtumaya çalıştım. Aklımda tek şey vardı. Şu yakışıklı. Gerçi yakışıkı olması benim için önemsiz bir ayrıntıydı. Hadi ama tüm tanrısa güzelikteki çocukları peşime takabiirdim. Ama bu çocukta beni etkileyen aşka birşey vardı.. Ne olduğunu çözemediğim -ve muhtemelende hiç bizaman çözemeyeceğim bir şey.. Gülümsememi devam ettirdim. Artık ona mesafe koymak istemiyordum. Bana yakın olmasını, ona yakın olmayı istiyordum. Bedenim beyniye iişkisini kopardı. Kollarım kendine çekti onu. Ama öpmedim. Boynuna atayıp sarıdım. Büyüeyici kokusunu içime çektim. Yaraı olan ei de diğer eli de beimdeydi. Yüzümü boynuna gömdüm. Saçlarımı okşayıp daha çok kendine çekti. Oda tenimle bütünleşen parfümümü beğenmiş olmalıydı. Şımarıkık yapmak istemem ama, herkes beğenirdi. Gülümsedim. Uzun zamandır ik defa huzuru hissedebilmiştim. Gerçekten huzuruydum. En yakın arkadaşımla aramı düzelmiş..Sevdiğim adam yanımda ve bana ait.. Neden huzursuz olayım ki?

Nyx aşkına bir şeyler oldu ama inanmakta güçlük çekiyorum.Sanırım ben Nina'ya onu sevdiğimi söyledim.Tüm engellere ve garip şeylere rağmen söyledim evet.Yanılmıyorsam şu an kollarımda.Onu koskacaman kucakladım ve burnumu boynunda gezdiriyorum.Parfümü çok hoş kokuyor ve şu anın gerçek olduğuna inanmakta güçlük çekiyorum.Emin olabilmek için bir elimi belinden çekmeden ondan ayrıldım.Sağlam elimle yüzünü okşamaya başladım.Evet gerçekti ve hemen yanımdaydı.Pürüzsüz tenini ve içi boş hilalini okşamaya devam ettim.Parmağımı dudağının kıvrımında gezdirdim.Benimleydi ve bana aitti.Artık onu kıskanmayacaktım.Hiç bir güç veya kuvvet bizi ayıramazdı.O kadar yakındık ki kalp atışlarını duyabiliyordum.Yavaşça elimi yüzünde gezdirdikçe kalp atışları hızlanıyordu ve nefes alış verişi hızlanmıştı.Bense sadece gözlerinin içine bakıyor ve yüzünü ve saçlarını okşuyordum.Saçları gece kadar koyu ve ipeksiydi.Hafif hafif dalgalarla sırtına dökülüyordu.Küçük bukleleriyle oynuyordum.Evet o gecenin kızıydı.Bu anın gerçekliğine henüz inanabilmiştim. ''Şimdi ben...Yanii sen..Artık benimlemisin?'' O kadar şaşkın ve mutluydum ki kelimeleri bile toparlayamaz hale gelmiştim.Olanlara henüz inanabilmiş değildim ve bu daha çok bir teklif gibiydi.Başını hafifçe salladı.Kahverengi gözleri hiç bugüne kadar görmediğim bir ışıltıyla bakıyordu bana.Kesinlikle her zaman olduğu gibi çok güzeldi.Hayatımda bir kişiyi sevmiştim evet.Oceané'ı.Ama Nina'ya aşığım.Ondan asla ama asla sıkılmayacağımı biliyorum.Artık onu sonsuza dek koruyacağım.Bakışlarım daha da derinleştiğinde yavaşça dudaklarımız yaklaşmıştı.O anda fısıldadım. ''Seni seviyorumm...'' Ve geçen zamanın acısını çıkaracak gibi tutkuyla öpüşmeye başladık.Ona aşıktım.

Anın büyüsüne kaptırdığımı farkederek, sarılmayı durdurmasıyla iyi bi nefes aldım. Pekala aklım yok gibiydi. Bu gün beni terketmişti anlaşılan. Kim olduğumu ne yaptığımı unutuvermiştim. Kendim gibi davranmıştım. Salıvermiştim herşeyi. Devamlı tedbirli olurum, ama bu sefer umrumda değildi hiç birşey. Tek ilgilendiğim bir mücevher gibi karşımda parlayan gerçeğimdi. Kırılacak bir cam parçasıymışım gibi, özenle bakıyordu bana. Hafif bi tebessümle elini yüzümde gezdirdi. Elinin yumuşaklığı değildi başımı döndüren, içime işleyen aşk dolu bakışlarıydı.. Romantik biri olamadığım için kendime lanet etmeiydim sanırım. Böyle şeyleri beceremezdim.. Oceana'dan ders almaıydım. Onlar baya duygusallaşıyorlardı cidden. Tanrım o kadar cıvık olucakmıydım bende? Nasıl yapılır bilmiyordum ki. Hep kullanmıştım. Tanrı biiyor ya birini bile sevmemiştim. Şu an yaptığım şeyin kullanmak olmadığını biliyordum. Aşıkmıydım peki? Nasıl bir duygu bilmiyorum ama hissettiklerim gerçekten normal değil.. Oceanayı seviyorum ama böyle şeyler hissettmiyorum.. Natalia'yı seviyorum ama şu anki duygularımla onu sevme duygumun alakası bile yok.. Bu ne o zaman? Aşkmı? Herneyse neyse ne işte. Memnunmuyum? Ah, kesinikle. Bakışarımı cesaretli şekilde ona sabitledim. Bana aitti o.. Neden özgürce bakamıyacakmışım ki? Tebessüm ettim bende. Şimdi ben...Yanii sen..Artık benimlemisin? Bu sorudaki heyecan içimi kıpırdattı. Şımarık ve tüm kızları peşine takabilen, tanrı Kenn bir kızla konuşurken bu kadar heyecanlansın..Akıl alıcak şey değil.. Ona 'evet, şüphenmi var?' bakışı attım. Bilmiş nina'nın canlanması gerekliydi. Ama şu an değil. Güldüm. Tamda ondan bekenecekk bişi yaparak, yaklaştı bana. Çok sabırsız olduğunu söyemişmiydim? Ona iyi bi tokat atıp, sabırsız olduğunu söylemek vardı ya.. Ama bunu yapmayı hiçmi hiç istemiyordum. Bana yaklaştığımda gözerimi gözerinden kaçırdım. Sarkık dudaklarıma kaydı gözleri. Seni seviyorumm...' ah bunu biliyorum kenn gerçekten, demeye kamadan vahşice sardı tekrar bedenimi. Eli hiç de kötü durumda değimiş demekki.. Güldüm.Ellerim yüzüne kaydı. Sağ elim ensesinden tutup, saçlarını çekti. İnlemesini duymaktan ziyade hissettim. Düşüncelerimle konuşmayı iyi biiyordum. Bakışmayı, konuşmayı.. Soyut olarak yapabiiyordum. Konuşmadan 'seni seviyorum..'dedim. Duyduğunu biliyordum. Beni daha ateşli öpmeye başadı. Oyuncağını kaybettikten sonra yeni bulmuş bi çocuk gibi sarıldım ona, birdaha bırakmamak üzre..

Ben onu öpmeye devam ederken ellerim belinde dolaşıyordu.Öpüş hızlandıkça onun elleri de saçlarıma doğru çıkmıştı.Bir eli de hafifçe göğsümde duruyordu.Dayanamayarak biraz inlemeye başlamıştım.Kendisi bana seni seviyorum demese bile bunu gayet güzel hissettirmişti.Şu an bulutların üzerindeydim sanki.Onunla olmak bambaşka bir duyguydu.Bir kız gibi heyecanlanıyor nedense kendimi biraz garip hissediyordum.Ve de çok değişik bir kızdı.Hiç bir zaman görmediğim gibi biriydi.Onunla konuşmak bir harikalar diyarında gezintiye çıkmak gibiydi.Her gün başka bir özelliğini -harikalığını- görüp şaşırmamak mümkün değildi.Beni her zaman şaşırtırdı.Artık onu tanımak için uzun bir zaman vardı önümde.Hiç acele etmeyecektin.Lanet olsun ki beni bir romantik yapmıştı.Bu esnada öpüşümüz şiddetlenmişti.Ve daha ilk günden onu incitmek veya kırmak istemiyordum.Tadına doyamasam da yavaşça ayrıldım ondan.Gözlerimi gözlerinden ayırmadan biraz daha saçlarını okşadım ve sağlam olan elimiparmaklarına kenetledim.Eli benim elimin içinde küçücük ve korumasız kalmıştı.Ne kadar güzel,baştan çıkarıcı,zeki ama aynı zamanda narin ve kırılgandı.Kahverengi gözleri ışıl ışıl parlıyordu.Teniyse haika bir şekilde hafif karamel bir tondaydı.Nina kesinlikle fiziksel ve ruhsal olarak çok olgundu.Üçüncü sınıf olmasına her zaman şaşırmıştım zaten.Ben hala ona bakarken ve ellerimiz kenetlenmişken şimdiye kadar aklıma gelmeyen bir ayrıntı şimdi kafama girmişti.Düşünmek istemiyordum aslında ama ya ilişkimizi etkilerse diye düşünmeden de edemiyordum.Acaba Nina'yla ilişkimiz gizli mi kalacaktı.Yani Nina Oceane'a söylemek istemeyebilirdi.Suratım asılmıştı.Ben onunla kimseden saklayacağımız bir şeyin olmadığını düşünüyordum.Veya kimseye hesap vermeyeceğimizi.O lanet olası Aoron bana ahkem keserse sağlam olan elimle onu bir güzel döverdim.Kesinlikle böyle bir şeye tenezzül bile etmemelidi.Fakat Oceane'a hiçbir şey yapamazdım.Zaten onu yeterince kırmıştım.Tanrım lanet olsun diye geçirdim içimden.Belli etmemeye çalışsam da Nina bendeki garipliği anlamıştı.Zaten anlayacağını biliyordum.Bir çok şeyi kaçırmazdı.Hatta neredeyse her şeyi...

Tam beni gerçekten sevmediğini, fiziğimin onu mutlu etmeye başladığını büyük bi kederle düşünecekken benden ayrıldı. Tanrım o benden ayrıldı! Şu an uçabilirdim! İlk kez ben değilde, karşım da ki ayrılıyordu benden. Kenn İsminin berraklığı içimi kıpırtattı. Bir isim ancak bu kadar güzel olurdu heralde.Beni gerçekten kolay tanımaya başlıyordu. Benden ayrılmak istemediğini tabii ki biliyorum.. Ama düşüncelerimi de benide çabuk kavramaya başlamıştı. Ayrıldığımızda ellerim saçlarından zor da olsa çekildi. Kullandığının saç kremi olmadığını biliyordum. Öyle doğaldı ki.. Yine şımarıklık yapmak istemem ama, benim saçlarımla yarışamazdı. Hadi ama bikere simsiyah saçlarım uzun ve ipeksiydi, hem doğa hemde kırılgan bi görünümü vardı. Ona dokunduğunuzda, elinizden tuz tanecikleri geçiyor gibi olurdu. Övünmek istemem ama ben gerçekten harikaydım. Pekala belki gözleri benimkinden güzel olabiir, daha önce bu kadar yakından ve dikkatle bajkmamıştım. Kahverengi bi kristal gibiydiler. Tamam! Kıskanmayı bırakıyorum. Yararlı olrak düşündüğüm eli -öpüşürken gayet sağlam olduğu için beni şüphelendirdi- belimden hiç ayrılmayacak gibi duruyordu. Diğer eliyse yüzümdeydi. Ben onun kristal olduğunu düşünürken, o bana öyle bakıyordu. Daha önce kimse bana böyle bakmamıştı, baktıklarını da sanmıyorum ya.. Ama Kenn bana bakıyordu, az önce kendini tutabilmiş ve benden ayrılmıştı -başkası olsa değil bırakmak ieri bile giderdi, tabi ben iyi bi yumruk atmadan önce- beni kaybetmekten gerçekten korkuyordu. Ne yalan söyiyeyim, onun bana ait olmayacağı düşüncesi bile tüm organarımın çıkıyor olduğu gibi birşeydi. Okuldaki tek karamel tenli kişi bendim sanırsam, doğrusu sevgili olarak da sarışın istemiyordum. Sarışınarı sevmezdim pek. Ne erkek ne de kız.. Yumuşacık karamel tenimden gözlerini ayırıp kaaşlarını buruştururken, bi sorun olduğunu anladım. Biraz düşündü ve konuşmaya karar verdi." Nina, bunu.. saklımı tutacağız?"derken bir çocuğun ninesinden masal bekliyormuşcasına bakışlar attı. Bunu hiç düşünmemiştim. Oceana ne derdi? Bana küsmeyeceği barizdi, küsmezdi. Helede onu yeni affetmişken. Kırılabiirmiydi? Belki.. Ama Aoron onu sakinleştirirdi, itiraf etmesemde Aoron ona iyi geliyordu. Hem Aoron'la konuşurdum. Ama bunu saklama fikri bie tüm ilikerimi bi kafese hapsedip esir aldı. Hayır saklamayacaktım. "Biliyo.."derken elimi dudağını götürüp bastırdım bir tebesssüm ettim. Ona biraz daha yakaşıp nefesini hissetmek istedim. "Kenn, saklamak istemiyorum..Ama sen yani sen bilirsin sonuçta o senin eski sevgilin yani..yani.."dedim. Ben saklamazdım hiç birşey. Ama Kenn üzülebilirdi. Kararı ona bırakacaktım. Belki o saklamak isterdi..

''Nina, bunu.. saklımı tutacağız?" derken garip bir yüz ifadesiyle mükemmel yüzüne bakıyordum.Ona böyle dikkatli bakmamdan hoşlanmışa benziyordu.Halbuki ben genellikle kızların ya vücuduna ya ada dudaklarına bakardım.Genel anlamda güzelse ve çekiciyse onunla gönlümü eğlendirirdi.Ama Nina farklıydı.Yüzünün her bir ayrıntısına kafama kazımak istiyordum.Onu görmediğim zamanlarda böyle avunacaktım çünkü.Hiçbir ayrıntıyı atlamak istemiyordum. ''Biliyo...'' Tam konuşacakken işaret parmağını dudağıma götürdü ve beni susturdu.Hafaifçe tebessüm etti.Bana biraz daha yaklaştı.Hafifçe nefes alışını ve kalp atışlarını tekrar hissedebiliyordum.Bu çok karika bir şeydi.Parfümü de çok hoştu."Kenn, saklamak istemiyorum..Ama sen yani sen bilirsin sonuçta o senin eski sevgilin yani..yani.."dedi.Bu saçmalıktı.Benim hiç kimseye verecek bir hesabım veya kimseye kanıtlamam gereken bir durum yoktu.Ben Nina'yı seviyordum ve buna kimse karşı çıkamazdı.Hele o pislik Aoron ağzını bile açamazdı bu konusa.Ona düşmezdi çünkü.Yalnızca eski günlerin anısına Oceane'ı kırmak istemiyordum.Yalnız şunu iyi biliyordum ki eğer saklarsak o zaman Oceane daha fazla kırılırdı.Hatta bizimle konuşmayabilirdi.Ne yapmam gerektiği ortadaydı.Hiç kimseden çekinmeden göğsümüzü gere gere bunu açıklayacaktık.Böylece Nina da mutlu olacaktı.Onu asla üzmeyi istemiyorum çünkü.Üzülmemesi için de elimden geleni yapacağım.Onu zor buldum ve kaybetmeyeceğim. ''Bana kalırsa onlara her şeyi anlatmalıyız.Hem Oceane söylemezsek daha çok kırlır.Zaten o lanet olası Aoron'un bu konudaherhangi bir söz hakkı olduğunu düşünmüyorum!'' dedim ve biraz sinirli gözlerle baktım Nina'ya.Bu halimden korkmuşa benziyordu.

Sesindeki sinir ve gerginlik içimi ürpertti. Bir an gerçekten korktum. Onu bu kadar sinirli görmemiştim. Aoron'a olan düşmanığı ne kadar saçma bi test tüzünden olsada benim yüzümdendi. İkisinin düşman olmasını gerçekten istemezdim. Hatta kanka falan olsalar mutlu olurdum. Ama Kenn'in gergin yüzü bunu düşünmemin bile saçma oldupu kanısındaydı. Onda çok farklı bişi vardı. Her kıza sahip gibiydi ama beni ruhumla birlikte istemesi-vücut olarak değil- beni gerçekten seindiriyordu. Ağzından çıkan her kelime önemliydi benim için.'Bana kalırsa onlara her şeyi anlatmalıyız.Hem Oceane söylemezsek daha çok kırlır.Zaten o lanet olası Aoron'un bu konudaherhangi bir söz hakkı olduğunu düşünmüyorum!'' Aoron.. Şu anda onu düşünmek istemedim. Bu düşmanlıkları saçmaydı. Saçlarımı geriye atıp sarıldım ona. Ellerim belindeydi. O da boynumdan tutmuştu ve saçlarımı okşuyordu. Öye güzeldi ki.." Bende saklamak istemiyorum Kenn, gerçekten çok acımasızca geliyor. Oceana konusu ise muamma ama ben onunla konuşurum."diyip iyice sarıldım. Başımı öpüp okşamaya devam ediyordu..

Benim sözlerim hoşuna gitmiş olacakki saçlarını hızla geriye atıp bana sarıldı.Ona ne kadar değer verdiğimin farkındaydı.Onunla fiziği için değil,Nina olduğu için birlikte olduğumu çok iyi biliyordu.Daha doğrusu artık anlamıştı.Ellerini belime koydu.Ben se onu boynundan tuttum ve saçlarını okşamaya başladım.İpek gibi saçları çilek kokuyordu ve elimden kayıyordu.Bugün hiç bitmesin istiyordum.''Bende saklamak istemiyorum Kenn, gerçekten çok acımasızca geliyor. Oceana konusu ise muamma ama ben onunla konuşurum."dedikten sonra daha sıkı sarıldı bana.Onu o kadar çok seviyordum ki.Sonsuza kadar ona sarılabilirdim.İhitiyacı olduğunda hep yanındaydım artık.Onu asla yalnız bırakmazdım.Çünkü ne kadar güçlü gibi de görünse aslında o kadar hassas ve kırılgandı ki...Bunuilk olarak bizim öpüştüğümüzü Oceane'nın öğrendiği gün anlamıştım.Kendisine nasıl da acı çektirmişti.O acı çektikçe sanki ben ölüyordum.Gerçekten hayatımın en kötü günüydü ve o günkü gibi acı çektiğimi hatırlamıyorum.Aklıma gelen hatırayla her yanım uyuşmuştu.Zor zahmet yutkunabildim.Yine elim sızlamaya başlamıştı.Ama ondan ayrılmak istemiyordum.Bir kez daha kokusunu içime çektim.Bu aklıma takılan anı ağır gelmişti.Ona sımsıkı sarıldım ve bana hiç olmayan bir şey oldu.Gözlerim dolmuştu.Onu kaybetmekten öylesine korkuyordum ki.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ama onun yanında ağlamayacaktım.Ki küçüklüğümden beri hiç ağladığımı hatırlamam.Kendime gelmeye çalıştım.Soğukkanlılığımı korumaya uğraşarak cevap verdim. ''Sen nasıl istersen öyle yaparız bebeğim...''Ona sarılırken boynumdaki elime baktım.Kanıyordu.Nina kokuyu almış olacakki ani bir sarsılma yaşadı.Ne de olsa bizler birer vampiriz.Tanrım...

Ona sımsıkı sarıldığımda başım göhüs hizzasının biraz yukarısındaydı, traş losyonunun kokusunu aldım. Bedeniyle bütünleşmiş gibiydi. Kokusu gerçekten baş döndürücüydü. Kokladıkça koklayası geliyordu insanın -vampirin- Tanrım bu çocuğun her şeyi harikaydı. Daha önce hiç flört etmedğimiz geldi aklıma. Okuldaki çocukların neredeyse hepsiyle flört etmiştim. Gerçi çoğunun hevesleri kursaklarında kalmıştı.Kullanmıştım. Ama Kenn gerçekten bambaşkaydı. Benden önce bi çok kızla ileri gittiğini biliyorum.. Benim ona verebiliceğimden çok daha fazla şey verdiklerine eminim.. Ben o kızların kraliçesiydim işte. Bana itaat ederlerdi. İstersem onlardan çok daha baştan çıkarıcı olabilirdim. Ama önüme gelenle yatmıyordum. Gerçi… Herneyse. Tüm ilgimi sımsıkı sarıldığı, sevgime verdim. Tanrıçam bunu söylemek ne garip bir şeymiş. Gülümsedim. Kenn muruz bi gülümseme takındı. ''Sen nasıl istersen öyle yaparız bebeğim... Ah, kes şunu budala. Dedim içimden konuşamayacak kadar mutluydum. Dünyadaki teek varığım oydu sanki. Ama yine Kenn'liğini yaparak, kışkırıtıcı ve baştan çıkarıcı kelimelerini kullanmaya başladmıştı. Budala sevgilim. Güldüm. O anda bi koku adım. Tarif edilemeyecek şekilde harika bir koku.. Benden bile harika. Düşdüm düşündüm düşündüm. Neydi bu? Daha önce kokusunu almışmıydım? Neydi neydiii?? Dudağımı ısırmaya başlladığımda farkettim. Kan! Doğruldum ve Kenn'in eini gördüm. İçim bi hoş oldu. Kan damla damla süzülüyordu yere doğru.. Ağzım ve dudaklarım sulandı -ki dudaklarım sulandığında baştan çıkarıcı olur- Gördüğüm tek şey kandı. Başka bişi düşünemez oldum. Kenn se bana bakıyordu. Anlamıştı kahretsin! Ve ei gerçekten de kötüymüş demek kahretsin! Ellerimi yüzüme götürdüm. Hadi kendime gelmeliydim. Sevdiğim çocucğu emecek değildim ya.. Uf ama bunu deli gibi istiyordum.. Herşeyimi verebilirdim. Kahretsin! Ama yapmamalıydım. Kendime gelmek için küçük bi tokat attım yüzüme. Kendine ge kızım aklını başına al.. Çantamı bulup bi bez çıkardım-çantamda herşeyi bulundururum diye boşuna söylemiyorum- yavaşca elini tuttum. Akan kanı ıslak mendille temizlerken, gözlerini bana dikmişti. Kan tutkum olduğunu kimse bilmiyordu ve bilmelerini de istemiyordum açıkcası. Tanrıçam daha üçüncü sınıftım.. Lanet olsun! Elinin işini bitirdikten sonra kaçamayacağımı anlayarak, boynumu eğdim. Bakışlarımın yere dikerek, tiz bi sesle "özürdilerim"dedim.

Bir kez bile olsun her şey yolunda gidemz miydi sanki.İçimden elime böyle bir zamanı bulduğu için binlerce kez lanet okudum.Birden irkilen Nina yavaşça benden ayrıldı önce gözlerime sonra da yavaşça elimdeki kana baktı.Yüzünde garip bir ifade vardı.Anladığım kadarıyla dişlerini sıkıyordu.Bir bana bir elime bakıyor ve sıksık nefes alıyordu.Ayrıca burnundan değil ağzından nefes almaya başlamıştı.Dudakları garip bir şekilde parlamaya başlamıştı.Çok hoş ve güzel görünüyordu.Ona pırıltılı gözlerimle baktım.Gerçekten telaşlıydı.Ne yapacağını bilemiyor gibiydi.Elimde ki kan damla damla yere akıyyordu.Aslında kanımdan içmesini istiyordum fakat bunu kabul etmeyeceğini biliyordum.Ve kesinlikle beni dinlemezdi Nina.Kendi kararını kendi verirdi ve asla -kim olursa olsun- karşısındakinin sözünü dinlemezdi.Bu huyu da hoşuma gitmiyor değildi aslında.Dediğim gibi o yüzden onu seviyordum ya...Çoğu kişiden farklıydı.Sonunda gözlerime bakmaz olmuştu.Hipnotize olmuş gibi elimdeki kana bakıyordu.Üçüncü sınıf olmasına rağmen bu şekilde kanı arzuluyor olması bir gripti.Sanırım çabuk gelişim gösteriyordu.Sonra ellerini yüzüme götürdü.Ben ise sadece gözlerine bakıyordum.Hiçbir şey demedim ve ne yapacağını merak ediyordum.Kendi içinde çelişkide olduğu her halinden belliydi.Telaşlı görünüyordu ve yanakları kızarmıştı.Bu kanımı arzıladığı için heyecanlanmasından kaynaklanıyor olmalıydı.Şu an yaptığı şeyden ötürü gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Böyle bir anda gülememliydim ama hareketleri öyle tatlı ve komikti ki.Kendine gelebilmek için yüzüne hafif bir tokat atmıştı.Çok hafifti ama bir o kadar tatlıydı.Sonra tek kelime daha etmeden düşünceli bir yüzle o içinde her şeyi bulabileceğiniz çantasından bir mendil çıkardı ve elimi onunla sarmaya başladı.Şu an çok kontrollü olmaya çalışıyordu.Ve şu an çok tatlı gözüküyordu.Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Elimi sarmayı bitirdiğinde başını öne eğdi ve ince bir sesle ''Özür dilerim...'' dedi.Kendimi daha fazla tutamayacaktım.Kahkahayı patlattım ve yavaşça bana doğru bakışını izledim.Gülmeme bir anlam verememişti.Nyx aşkına ne kadar da tatlıydı...

Özürdiememden sonra biraz bana baktı. Aklında bisürü düşüncenin fır döndüğünü görebiiyordum. Klasik kenn. Bir şey demesini bekledim. Önemi değil, sorun yok gibi şeyer Herhangi birşey.. Ama o hiçbirşey yapmadı. Ve sonunda rahatıyormuş gibi nefesini bırakıp kahkahaya boğudu. Gülüyormuydu? Ben burda şekilden şeke girerken o gülüyormuydu? Tanrıçam sen bana sabır ver, sen bana sabır ver ki ben bu çocuğa sabır gösterebileyim.. Ah beni dei ediyordu. Tanıdık kahkahası istemsizce gülmeme neden oldu. Kan kokusu yavaş yavaş dağııyordu. Eliyse kanamayı kesmişti. Karşı koyamadığım herşeyi gibi kahkahasınada gülmeke karşıık verdim. Hala deli gibi kahkaha atıyordu. Kendimi tutamayarak karnıan iyi bi yumruk geçirdim. Başını bana çvirdi ve ukalaca gülümsedim. Tekrar bişi demesini bekledim. Ama o kısa bi duraksamadan sonra üstüme çullandı. "Seni yaramaz.."deyip duruyordu. Boynumdan tutup kendine çekti. Deli gibi gülüyorduk. Bacaklarım yerinde durmuyordu. Başımı kou arasına almış görürsün sen gibi şeyler mırıldanıyordu. “Bırak beni..”dekten boğazım acımıştı. Deli ediyordu bu çocuk beni. Ama hala kıkırdıyo, ve kahkaha atıyordum. Bana iyi gelecekti.